Recensie: Vampier met puberale onzekerheden

Vorige week was ik zomaar een weekend logeren bij een vriendin. Het voelde alsof ik iets illegaals deed in coronatijden. En omdat de vriendin ook in een boekhandel werkt maar veel jonger is dan ik, kon ik me nu eindelijk eens de halve nacht verdiepen in de vampier Edward Cullen ­– zij heeft wél alle delen van de Twilight-serie van Stephenie Meyer staan. Met uitzicht op de kerktoren en wat sneeuw in de lucht begon ik aan deel 1, Twilight, en binnen tien minuten was ik hooked!

Geur en bloed en afstand

Heerlijk romantisch en spannend is het, want zal hij haar geur en bloed wel kunnen weerstaan of zal hij haar toch in de nek bijten en hier? Met daar wel wat overeenkomsten met deze tijd, ver uit elkaar blijven om maar veilig te zijn en natuurlijk als grote attractie die knappe jongen Edward met al zijn nog mooiere familieleden.

Deel 2, Nieuwe Maan heb ik ook nog gelezen, overigens niet diezelfde nacht,  maar daarin wordt de vampierwereld steeds serieuzer beschreven en ik moet toch bekennen dat ik niet echt geïnteresseerd ben in de problemen van de verschillende vampierstammen onder elkaar.

In het hoofd van Edward

Maar ik moest natuurlijk wel ook het nieuwe deel Midnight Sun lezen, deze zomer uitgekomen vijftien jaar na de hele serie (de vertaling is van Maria Postema & Elise Kuip). Er werd met zoveel spanning op gewacht door de die-hard fans. Eindelijk zouden we in het hoofd van Edward leven, zou hij zijn visie op Bella en haar heerlijke geur geven en eindelijk zou duidelijk worden waarom hij zo als een blok voor haar viel.

Het begin stelt niet teleur: Edward wordt omver geblazen door de aantrekkingskracht van Bella, dat is allemaal weer superromantisch. Hij kan haar hart op hol horen slaan als hij alleen maar naar haar kijkt en denkt dat dat uit angst is – maar wij die ook Twilight hebben gelezen weten wel beter!

Puberale onzekerheden

Maar dan. We zijn over de helft, dit is hun eerste date:

‘Ik trok mijn arm voorzichtig onder haar warme vingertoppen vandaan en verborg hem achter mijn rug. Ze had zo weinig waardering voor haar menselijkheid. Ze besefte niet wat het echt betekende om dat te verliezen.
Bella zette nog een halve pas naar voren en nu haar lichaam zo dicht bij het mijne was werd haar warmte nog uitgesprokener, nog aanweziger dan die van de zon. Toen ze haar gezicht naar het mijne draaide, glom haar keel in het zonlicht en werd het schaduwspel van het bloed dat net achter de punt van haar kaak door haar halsslagader stroomde nog sterker benadrukt.
Mijn lichaam reageerde intuïtief: het gif stroomde mijn mond in, mijn spieren spanden zich en mijn gedachten vielen uiteen.’

We raken samen met Edward verstrikt in de vicieuze cirkel van zijn gedachten over het niet ‘goed’ zijn voor Bella, waarom zijn merkwaardige voorkeuren van eten niet met zijn liefde voor Bella te verenigen zouden zijn, over het leeftijdsverschil en als ik zeg vicieuze cirkel denk dan gerust: eindeloze niet ophoudende gedachten. Je zou willen roepen: Houd op en leef, be happy!!

Waarschijnlijk heeft Stephenie Meyer geprobeerd de puberale onzekerheden die met een eerste liefde gepaard gaan te beschrijven. En ja, dat die als het een vampierliefde betreft natuurlijk groot zijn, lijkt me duidelijk. Maar voor Edward had ik toch op wat meer humor en inventiviteit gehoopt. Hij is nu dodelijk saai en dat verwacht je toch niet van een vampier en dan nog wel van zo’n knapperd.

Elly Ooms is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel Het Martyrium, verantwoordelijk voor onder andere de Young Adult-afdeling.