Recensie: De nieuwe Peter Terrin, De gebeurtenis, is onderhoudend en intelligent

Meer dan een jaar geleden correspondeerde ik, toen nog redacteur van De Revisor, met Peter Terrin, een schrijver wiens werk ik bewonder. Over een verhaal. Een flink lang verhaal. Zou dat passen? Het kwam er niet van, maar dat verhaal heeft zich organisch gevoegd in de mozaïekroman De gebeurtenis, die zich laat lezen als verhalenbundel met terugkerende evenementen en personages en vragen over interpretatie (een notulist, een actrice) en liefde (tussen mensen van verschillende leeftijden, terwijl een oude geliefde nog leeft, dementerend), maar vooral: wat is het bepalende moment, wat geeft de doorslag in een leven? Én het blijkt een ontroerende eenheid, waarin figuranten een stem krijgen en gelukkige keuzes gemaakt worden.

N.B. Op Athenaeum.nl staat ook een fragment uit De gebeurtenis. Lees ook een fragment uit en Daan Stoffelsens bespreking van Al het blauw. Eerder publiceerden we voor uit Patricia, Yucca, Monte Carlo en Post Mortem, en lichtten vertalers Christiane Kuby & Herbert Post de Duitse vertaling van Monte Carlo toe.

‘Het lijkt pas gisteren gebeurd’

Het openingsverhaal, ‘Juliette’, waaruit we op Athenaeum.nl voorpubliceerden, is intrigerend genoeg: de assistente van een beroemd schrijver, die niet meer kon zien en zijn boeken losjes dicteerde (en daarmee op late leeftijd groot succes kreeg), wordt betrokken bij een experiment waarbij zijn brein tot leven gewekt wordt. ‘Willem is nog steeds dood en begraven, en voor veel mensen lijkt dat pas gisteren gebeurd.’
Deze Juliette moet met hem spreken, een eer die zíj krijgt, niet de piepjonge geliefde van de schrijver. Het verhaal introduceert deze Juliette, haar buurmeisje Rosa, en de ongelijke verhouding tussen de oudere kunstenaar wiens echtgenote nog leefde toen de piepjonge minnares in zijn leeftijd kwam. Juliette krijgt diens verzameling eerste drukken en een usb-stick met zijn laatste dag dictaat - lezen we daaruit later delen?

(Ik moest overigens denken aan Roos van Rijswijks verhaal in De dwaler waarin een vergelijkbare uSoul figureert. De iHead bij Terrin lijkt de ontwikkelingsfase niet te ontgroeien, maar krijgt nog een mooie rol in het slot van het boek.)

‘Wat kom je over iemand te weten?’

Terrins verhalen, meest grootstedelijk en upperclass, zijn licht, misschien iets té kabbelend - bij een feministisch muziektheater, in een verpleeghuis, in kleine studio's en een grote villa - tot er iemand overlijdt. Tot iemand een vreemde slaat. Iemand leest de boeken die het meisje op wie hij verliefd is bij de bibliotheek geleend heeft (uit het dictaat van de schrijver: ‘Nu zegt hij, wat kom je over iemand te weten wanneer je de romans leest die een deel waren van dat leven?’), iemand begroet zijn dementerende echtgenote vanachter het raam. En dan gebeurt er toch iets.

Minder dan zijn vorige romans - ik denk aan Al het blauw en Patricia, maar Yucca past ook in dat plaatje - zoekt Terrin de spanning of het mysterie, maar door nu eens het verbindende in levens en niet het ontbrekende te benadrukken, schrijft hij niettemin een onderhoudende, intelligente roman. Want dé gebeurtenis, welke is dat? Wat brengt je op een nieuw pad, verandert de verhouding, maakt een nieuw verhaal? Dat is niet zelden iets veel kleiners dan je zou denken.

Daan Stoffelsen is webredacteur bij Athenaeum Boekhandel.