Recensie: Verontrustend, spannend en gek genoeg ook sexy: Sarah Halls Burntcoat (Het atelier)

Sarah Halls Burntcoat, nu vertaald als Het atelier door Karina van Santen & Martine Vosmaer, is een zeer verontrustend boek: stel je voor dat Omicron niet lichter zou blijken te zijn maar juist ziekmakender. Stel, je geliefde blijkt besmet... Het is goed geschreven, spannend en gek genoeg toch ook sexy!

N.B. Lees ook de bespreking door Daan Stoffelsen, een fragment uit de vertaling van Van Santen en Vosmaer en en hun vertalerstoelichting. En lees Daan Stoffelsens besprekingen van Sudden Traveller, Mrs Fox en De komst van de wolven. We publiceerden ook voor uit die roman en vroegen de vertaler om een toelichting.

Ik werd zelf vooral gegrepen door Halls beschrijving van de reactie van andere mensen op hoofdpersoon Edith, je weet dan nog niet dat de ziekte die rondgaat in de wereld dodelijk is en dat iedereen kan zien dat haar einde nadert. Als ze dat sinaasappelboompje gaat bestellen bij die man op de markt is dat heel poignant. ‘Rostam zag het onmiddellijk. Zijn ogen maakten een reverence en gingen toen omhoog naar mijn gezicht. Misschien verbeeldde ik me de snelle overgang van herinnering naar terugdeinzen en dan compensatie. Sommige mensen onthouden, andere liever niet. Aanpassing heeft ons heel lang gekost,’ schrijft Hall daar. Het doodgaan en het afscheid nemen werd niet verzwegen maar ook niet echt benoemd, mooi.

Een ander hoogtepunt uit Burntcoat was de tijd in Japan bij de shou sugi ban-kunstenaar bij wie ze het ambacht leert, fantastisch! Deed me erg aan Edmund de Waal denken en zijn White Road. Maar vooral ook haar kunst, geweldig om kunst te maken door iets kapot te maken wat dan nog wel eeuwen blijft bestaan omdat je het op een bepaalde manier hebt behandeld. Ik had nog nooit van die verbrande bomen, die houtkunst gehoord.

Prachtig boek.

Elly Ooms is boekverkoper bij Boekhandel Van Rossum.