Recensie: Maria Judite de Carvalho legt drie vrouwen, drie levensfases gevoelvol vast in Lege kasten

Het leven staat stil voor de weduwe Dora. Haar apathische echtgenoot is tien jaar geleden overleden, maar Dora lijkt zijn apathie te hebben geërfd. Ze laat de tijd aan zich voorbijgaan zonder nog grote dromen te koesteren voor zichzelf. Haar bruisende, intelligente dochter brengt wel nog levendigheid in het huishouden. De dynamiek tussen een scherpzinnige dochter en een teruggetrokken weduwe is op zeer gevoelvolle wijze neergezet door Maria Judite de Carvalho in Lege kasten (vertaling Kitty Pouwels).

Moeder en dochter gaan wekelijks op bezoek bij de schoonmoeder, een manipulatieve maar niet onaardige of wrede vrouw, die er niet voor terugdeinst de gebreken van haar eigen zoon en schoondochter te benoemen. Zij ziet met lede ogen al vele jaren aan hoe haar schoondochter wegzakt in een nietszeggend bestaan en besluit haar een geheim te onthullen dat haar moet helpen te ontsnappen aan de gedachte aan haar echtgenoot.

De drie vrouwen beschikken over een eigen vorm van kennis en wijsheid die past bij hun levensfases. Het boek herinnert mij aan de oprechte vreugde die familieleden aan elkaar kunnen beleven, de liefde van grootmoeders voor kleindochters en de speelse en venijnige liefde van tienerdochters voor moeders. De roman is een beetje ouderwets - De Carvalho (1921 - 1998), een van de grote Portugese schrijvers, schreef Os Armários Vazios in 1966 -, maar op een nostalgische manier, zoals oude films en muziek ouderwets aanvoelen zonder hun charme te verliezen. Al met al een zeer sfeervolle en ontroerende novelle.

Remon den Ouden is boekverkoper bij Boekhandel Van Rossum. Hij beheert ook de pagina Vertaalde literatuur op onze site.