Recensie: Camping, een toevluchtsoord waar toch alles gebeurt: de nieuwe Maartje Wortel

Ik vond de nieuwe roman van Maartje Wortel een ontzettend fijn boek. Ik had steeds weer zin om terug te keren naar die camping, je hebt het gevoel daar te zijn, en die personages zijn heel prettig om te volgen. Camping is ook een actueel boek, én schokkend: na de slothoofdstukken was ik echt van slag.

• Lees 3 + 1 vragen aan Maartje Wortel
• Lees Lotte Bosch over Camping
• Lees fragmenten uit
  
  • Camping
  • Dennie is een star
  • Half mens en
  • Er moet iets gebeuren
• Lees Joeba Bootsma over Goudvissen en Beton
• Lees Daan Stoffelsen over IJstijd

De camping is een fijne plek om te zijn - waar alles kan

Aan de hand van verschillende personages trekt ze je de camping op. Elk van hen heeft een eigen hoofdstuk, en je krijgt een idee wat ze daar doen, waarvoor ze op de vlucht zijn. Het is ontzettend fijn om je tijd met ze door te brengen. Zoals die militair met een trauma, met PTSS, of die vader met zijn huilbaby, die naar de camping kwam om zijn relatie te redden, de band met zijn kind te versterken. Die heeft Wortel echt heel overtuigend neergezet.

‘Ze konden proberen wat ze wilden, maar baby Wanda bleef huilen toen Wilson haar oppakte, in de auto zette, wegreed. Wilson zette de radio aan. Hij zong gedachteloos mee met een nummer uit de jaren tachtig. Denken ging al een tijdje niet meer. Op een bepaalde manier was hij daar blij mee, als hij nu in staat zou zijn te denken zou dat misschien zijn einde betekenen. Ze stopten bij een wegrestaurant voor de fles. Daarna begon het huilen opnieuw. Af en toe vergat Wilson dat Wanda huilde, klonk het een kort moment hooguit als een geruststellend achtergrondgeluid. Het leek alsof Wanda die momenten precies aanvoelde, steevast zette ze haar geschreeuw daarna weer aan tot een frequentie die gewoonweg niet te negeren viel. Soms werd Wilson overvallen door paniek: wat als de baby hier niet wil zijn? Dat het, net als een vergismoord, een vergisbaby was? Verkeerde tijd, verkeerde plek.’

En toch, ondanks haar kenmerkende luchtige stijl - Camping lijkt me precies geschikt voor scholieren, een fijn leesboek - raakt Wortel universele thema’s, en tegelijk een handvol cruciale thema’s van deze tijd: liefde en vriendschap, maar ook klimaatproblemen en de vluchtelingenopvangcrisis. Dat gaat heel natuurlijk, want op een camping begroet je elkaar, maar leidt iedereen zijn eigen leven. Op een camping kan alles gebeuren: er wordt drugs verhandeld, er wordt vreemdgegaan, asielzoekers krijgen er een huisje.

Een goed leesboek dat je aan het denken zet

Dus ja, het is een fijn leesboek, heerlijk om een paar dagen bij je te hebben, en een boek dat je aan het denken zetten over je eigen plek, je eigen positie. Maar door de confronterende laatste hoofdstukken moet je een paar uurtjes op adem komen voor je aan iets anders kunt beginnen. Dat slot greep me echt aan. Tegelijk wil ik Camping herlezen, in het perspectief van die laatste pagina’s.

Camping gaat, ten slotte, ook over kwetsbaarheid, over hoe we vluchtige passanten zijn op deze planeet. In die zin is de camping ook een metafoor: we zijn er twee, drie weken, en dan moeten we weer door. We willen het dagelijks leven ontvluchten door even onder zo’n tentdoek te liggen. Maar de echte wereld is niet weg. Ja, Camping is in alles een Boek van de Maand: voor elke lezer, van nu, en simpelweg zeer geslaagd.

Bob Kappen is boekverkoper Nederlandse literatuur bij Athenaeum Boekhandel Spui.