Onze recensies & aanbevelingen

Wie genoot van Het verlangen van de prins zal van deze nieuwe Marco Kunst weer genieten: Het touw en de waarheid, is met de paginavullende illustraties van Jeska Verstegen evenzeer prenten- als sprookjesboek, en een groots avontuur waarin de waarheid en angst, woorden en kleuren een bepalende rol spelen. Door Daan Stoffelsen

In het oog gaat over wetenschapper Nicola die klem zit met haar onderzoek naar bacteriën en tegelijkertijd wordt verlaten door haar vriendin. Ze verliest zich vervolgens in een obsessie voor een vreemdeling, dat groteske vormen aanneemt. Schermers pen reikt de lezer taal aan om over de liefde te praten en ze schrijft zeer inzichtelijk over interpersoonlijke relaties. Daarnaast ben ik dol op haar vrouwenpersonages: ze zijn onthand en onhandig, maar ook pienter, sterk en hartveroverend. Door Lynn van der Zaag.

Een nieuwe Marijke Schermer! Breakwater (haar romandebuut Noodweer) staat op de Dublin Literary Award-longlist staat, en Liefde, als dat het is stond op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs 2020. In het oog, over een onderzoekster die in één klap geen onderzoeksgeld meer krijgt en verlaten wordt, is weer zo’n fijne roman, met geweldige, organische zinnen en een ijzersterke psychologie, een boek dat doet nadenken over relaties, hoe bewust je daarin moet zijn en hoe transparant. Door Daan Stoffelsen.

Het dier fungeert binnen de filosofische traditie van oudsher als negatieve categorie om de menselijkheid mee te verduidelijken. De mens was het politieke dier, het rationele dier, of het talige dier. Sinds Darwin geldt de mens als die ene unieke tak van de evolutie, de grote uitzondering onder alle diersoorten. Door de zelfgenoegzaamheid van de menselijke superioriteit heeft ‘het dier’ weinig serieuze filosofische aandacht gekregen, en het tamme huisdier, dat door domesticatie juist aan wilde dierlijkheid heeft ingeleverd, moet het doen met een bijrol. Zelfs de ernstige blik van Derrida heeft het huisdier geen permanent aanzien verleend, terwijl er zoveel spanningsvelden en ambiguïteit aan huisdieren kleven. Erica Fudge draait het om, en onderzoekt in Huisdieren verschillende facetten met een open vizier. Door Remon den Ouden.

Ik moet een jaar of vijftien zijn geweest toen ik The Catcher in the Rye las. Ik had, toentertijd, nog niet veel met literatuur. Ik wilde actrice worden en uitsluitend in stukken van Shakespeare, Goethe en verhalen uit de klassieke oudheid spelen. Het liefst zo klassiek en traditioneel mogelijk. Al die grote emoties, grote liefdes in deze stukken: ik ging er helemaal in op. Dat gevoel had ik ook bij The Catcher in the Rye. Lees Lola Storm over de klassieker van de boekverkoper!

Als er één man is die mijn kijk op tuinieren heeft veranderd is het wel de Britse filmregisseur Derek Jarman. Hij werd beroemd door zijn abstracte en zeer expressionistische films, maar toen bij hem in 1986 HIV werd geconstateerd kocht hij een houten cottage aan de kust van Kent en legde daar zijn droomtuin aan. Door Daan van der Valk.