Recensie: Nimmer dicterend, immer beleefd

Waar de meeste modebladen al hun energie lijken te steken in het vertonen van zo weinig mogelijk verschillen met elkaar, vaart het twee keer per jaar verschijnende Fantastic Man recht tegen de stroom in. En schijnbaar zonder veel moeite.

Modebladen lijken doorgaans veredelde supergeleiders die modemerken in staat stellen om hun naam en producten onder de aandacht te brengen van de portemonnee van de lezer. Bij Fantastic Man werkt dat niet zo. In het onlangs verschenen nummer voor lente/zomer 2010 wordt bijvoorbeeld niet gedicteerd wat je als stijlbewuste man dient te dragen in de komende maanden, zoals je misschien van een modeblad zou verwachten. Door marten mantel.

Onder het mom van ‘propositions for summer vacation fashions’ worden er in het derde segment van het blad slechts suggesties gedaan voor wat je misschien eventueel aan kunt trekken. Maar het hoeft niet. Zie maar.

Het blad is ook niet per se geobsedeerd door mode, maar vooral erg geïnteresseerd in nette heren met mooie kleren aan. De prioriteit ligt bij de persoon onder de kleding, niet bij de kleding zelf. De mannen die hier in de aandacht staan zijn dus geen uitgemergelde, in vormloze zwarte gewaden gehulde jongens van zestien die nooit het genot van een softijsje hebben gekend, zoals je die tegenwoordig in de meeste herenmodebladen ziet, maar iets oudere heerschappen met hun eigen stijl en verhaal. In dit elfde nummer van het tweemaal per jaar verschijnende Fantastic Man zijn het kunstenaar Wolfgang Tillmans, Hot Chip-zanger Alexis Taylor, toonbeeld van mannelijkheid Fabio en journalist Bob Colacello die worden geïnterviewd. Ze worden allen steeds aangeduid met mister, en laten zich verleiden tot interessante uitspraken. Tillmans laat bijvoorbeeld noteren:

'So many people don't achieve what they want to achieve because they are too precious about losing face in the short term. And so, for example, with photography as a medium, you have to be embarrassed sometimes.'

Naast deze interviews zijn er verschillende fotoshoots, waaronder eentje met (gesuggereerde!) zomermode voor ietwat gezette mannen (of ‘gentlemen of quite marvellous shape’, zoals het blad ze noemt), eentje met de Russische pianist Konstantin Shamray en eentje waarin het model poseert op een naaktstrand, en wel in huidskleurige kleding.

Oh, en covermodel Wolfgang Timmans heeft ook zelf een bijdrage geleverd aan dit issue, in de vorm van een aantal door hem gefotografeerde mannennekken. Het is een goedgevuld issue, en overal blijft de toon kalm en beleefd. Als een echte heer.

Marten Mantel schrijft voor Vice en NRCNext.