Recensie: Vechten en doorzetten, ook voor een omeletje

‘Fight’ heet het derde nummer van Underscore. Dat, zo legt hoofdredacteur Justin Long uit in zijn editorial, is geïnspireerd door de mensen in Japan die na de tsunami van 11 maart de beeltenis waren van orde, zelfbeheersing en respect. ‘To fight is to struggle, endure, withstand, persevere against all odds,’ aldus Long. In de pagina’s die volgen krijgt dat thema vorm in uiteenlopende onderwerpen, van een architect die zijn grenzen verlegt door sculpturen uit te graven in sneeuwlandschappen, tot de worstelingen van een kok om een omelet te bakken. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.

Doorzetten

Onder de titel ‘On Failed Omelettes’ vertelt ze hoe het steeds maar niet lukt om de omeletjes van haar grootmoeder na te maken. Het gevecht is hier misschien wat ruim geïnterpreteerd, en een kok die een goede omelet maakt is niet echt ‘against all odds’. Maar het stuk bevat wel een aardige verwijzing naar het doorzetten (persevere) waar Long het over heeft, aan de hand van dichter Rainer Maria Rilke die in Letters to a Young Poet (Briefe an einen jungen Dichter) de jonge kunstenaar aanraadt te blijven groeien zonder naar buiten te kijken.

Veel meer dan met het thema van het nummer, is dit artikel te verbinden met de ondertitel van het blad: ‘A magazine attuned to a simple rythm: quality of life.’ Underscore richt zich op een grote diversiteit aan zaken die te maken hebben met ritme en kwaliteit van leven. Dat kunnen omeletten zijn of bands, componisten, foto’s, films, een algemene notie van ballet.

Bereisd

Of de beschrijving van een buurt. Door het blad heen staan genummerde artikelen over wijken van over de hele wereld. De toon van deze stukken verschilt, maar allemaal zijn ze persoonlijk. Over de Spaanse wijk van Napels, bijvoorbeeld, is een klein reisverslag geschreven. Van de wijk Baixa in Lissabon wordt een meubelzaakje uitgelicht. De bespreking van Tiong Bahru in Singapore leest als het relaas van een inwoonster dat soms iets te prozaïsch wordt. En van de Voorstraat in Utrecht worden met recht de beste koffie- en kledingzaakjes van de stad opgesomd.

Underscore komt over als een bereisd blad. Wie in de colofon kijkt ziet dat de redactie in Singapore zetelt en dat deze wordt versterkt door een lange lijst oosterse en westerse namen, en de artikelen zijn overal ter wereld geschreven. De lezer kan kiezen in welke windstreek hij zin heeft om rond te dolen.

Beeld (en geluid)

Daar horen indrukwekkende foto’s bij. Zoals die op de voorpagina van ‘Chapter Thirteen’: een op grote afstand genomen foto van tientallen pinguïns op een rotsformatie langs een zee vol ronddrijvende ijsschotsen. Waarschijnlijk het mooiste plaatje uit het blad. ‘The city gathers, a coming together of the fold,’ zegt de beschrijving. Een ander voorbeeld is de reportage ‘Big Sur’, over de volharding van een Californisch landschap, waar de natuur drie jaar na een grote brand een grote inhaalslag heeft gemaakt. Het verhaal erbij is sterk subjectief getoonzet, net als enkele andere stukken in het blad, en dwaalt soms wat af. Maar wie niet lezen wil, kan ook luisteren: bij het blad is een soundtrack samengesteld, en bij de meeste artikelen staat een suggestie voor een af te spelen nummer.

Het beeld op de voorkant komt van de Japanse fotograaf Taisuke Koyama, waarvan elders in het nummer een verzameling foto’s staat die hij heeft genomen in Ishinomaki, een van de zwaarst getroffen gebieden tijdens de tsunami. Zijn foto’s worden getypeerd als ‘a documentation of an unknown strength and power coming to surface’: een heldere en positieve uiting van het thema.

Maar de beste ode aan het getroffen Japan zijn de laatste zestien pagina’s, waarin Japanse kunstenaars en artiesten een geschreven inbreng leveren in het licht van het thema. De bijdragen zijn heel persoonlijk, zoals de lezer na het lezen van dit nummer kan verwachten, in zowel een Japanse als een Engelse vertaling. Gedrukt op Japans papier en opgedragen aan de creatieven van het land, ‘who fight the constant fight, with hope for greater things to come’. 

Kelli van der Waals is redacteur van hard//hoofd.