Recensie: Moderne zaken: man & internet

Modern Matter is glossy en Brits, en noemt zich ‘een modern blad voor mannen die ertoe doen.’ Nu is ‘ertoe doen’ een redelijk vaag begrip, maar ik ben beslist geen man, dus dit tijdschrift zal niet voor mij bedoeld zijn. De fotoreportage waar het blad direct mee opent, van een vader en zijn zoon die thuis de Champions League kijken, zet het mannenpunt kracht bij. Het gele München-trainingsjack dat vaders bierbuik onthult als hij getergd zijn armen omhoog gooit; zijn gevoetbalsokte zoon die uitzinnig aan zijn nek hangt: in deze wereld hoor ik niet thuis. Maar het huidige nummer heet Net Generation en die titel maakt nieuwsgierig genoeg om door te bladeren. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.

Het net is van de jeugd

Die nieuwsgierigheid wordt snel bevredigd, want direct na de inhoudsopgave duikt Modern Matter in het internetgeneratie-thema met het transcript van een lezing van Michael Stutz, internetjournalist van het eerste uur. Daarin stelt Schultz dat babyboomers als Steve Jobs essentiële onderdelen van het web hebben ontwikkeld, maar dat het vooral de jeugd is die er gebruik van maakt. Hij poneert de stelling ‘The mass age is the medium’ – een verse variant op Marshal McLuhans bekende uitdrukking ‘The medium is the message’. Het transcript leest als een manifest, niet in de laatste plaats door de extreem grote letters waarin het is afgedrukt.

Ondanks de door Stutz genoemde essentiële rol die babyboomers hebben gespeeld in de totstandkoming van het internet zoals wij dat nu kennen, schaart de glossy vooral jonge mensen onder deze ‘Net Generation’. Zoals de 25-jarige David Karp, oprichter van het microblog Tumblr. Modern Matter interviewt de jonge ‘Tumblr tycoon’ over zijn succes en dat van zijn website, en over de toekomst. Kunnen we binnenkort bijvoorbeeld vooraf berekenen welke plaatjes viral gaan en welke niet? Karp denkt van niet. Want esthetische waarde is nog steeds iets esotherisch, zegt hij: ‘Het zal nog lang duren voordat we hier programma’s aan kunnen koppelen, we hebben het immers over kunst en creativiteit.’

Roken, wachten

Jong is ook Aaron Eastham van het Youtube-kanaal TheSoulofsmoke, waarop filmpjes te zien zijn van Eastham die een sigaret rookt. Eén sigaret per filmpje, waarbij hij af en toe hij commentaar levert, zoals een opgestoken middelvinger, of: ‘Holy shit, that filter. Goddamn, I can taste the filter.’ Internet, zegt Eastham tegen Modern Matter, is hoe dan ook geen goede verandering geweest voor de jeugdcultuur, ‘maar het effect ervan kunnen we niet terugdraaien’.

Het is een van de kritische kanttekeningen die het blad zet bij een verder overwegend positieve benadering van de digitale cultuur. Een andere kanttekening komt van Jack Chen, in de vorm van een kort essay over de on-demand world waarin we leven. Als illustratie gebruikt hij de knop waarmee je liftdeuren sluit. Dat is de meest versleten van alle liftknoppen, in tegenstelling tot de knop waarmee je liftdeuren openhoudt. Volgens Cheng komt dit doordat we tegenwoordig alles onder handbereik kunnen en dus willen hebben. Net zoals we televisieseries in één keer uit willen kijken – in plaats van dat we een week wachten op een nieuwe aflevering – of op onze Kindle kunnen zien hoeveel procent van ons boek we al doorgewerkt hebben. We willen niet meer wachten, schrijft Cheng, maar uit wachten komen goede dingen voort. Open houden dus, die liftdeuren.

Modern Matter biedt een eigen visie op de internetgeneratie met een goede balans van verhalen, ideeën en interviews met boeiende figuren. Zo heel mannelijk is die visie gelukkig niet. Afgezien van de lachwekkende ondertitel van de sectie achterin het blad (‘Thoughts on Art & Masculinity’) en de iets te pretentieuze insteek van het voorlaatste artikel (‘Art, Contemporaneity and What It Is To Be Alive Now’), ben ik blij dat ik voorbij de mannendrempel ben gebladerd. 

Kelli van der Waals is mediawetenschapper en freelance journalist.