Recensie: Ongegeneerd binnenkijken

Toon me je interieur en ik toon mijn lezers je leven. Dat lijkt het uitgangspunt van Apartamento, een Spaans-Italiaans woonblad dat de focus legt op ‘thuis’ in plaats van ‘huis’. In Apartamento geen prijskaartjes van designerproducten en gelikte styling, maar het alledaagse leven van eigenzinnige mensen in foto’s en interviews. Rommelige huiselijkheid samengepakt in een boekje van 260 pagina’s waarin persoonlijkheid zegeviert. En dat heeft iets voyeuristisch. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.

N.B. Karianne Bueno besprak in 2010 een vorig nummer van het tijdschrift.

De leesstoel zegt evenveel

De beschrijving van iemands leefomgeving is vaak het beste stukje van een artikel of interview, omdat het zo privé is. Precies dat stukje wordt in Apartamento uitvergroot. De lezer kijkt ongegeneerd naar binnen in het bestaan van de geportretteerde, dat zich afspeelt in het gezelschap van huisdieren en spelende of jankende kinderen, tussen blokkendozen en uitgestalde curiosa, op gekleurde tapijtjes en in uitgezakte stoelen en onopgemaakte bedden.

Neem de Griekse dichter Nanos Valaoritis (1921) in zijn Atheense huis, dat wordt gedomineerd door stapels boeken, kranten en tijdschriften. Hij liet zich er fotograferen met een oude wollen trui aan, lange plukken wit haar langs zijn oren, en altijd een boek in zijn hand. In een interview vertelt hij over zijn veelbewogen leven nadat hij in 1944 Griekenland ontvluchtte. Maar het gesprek zegt niet meer over hem dan de foto van zijn uitgeleefde leesstoel, waar de warmte nog vanaf lijkt te komen, omringd door torens paperassen die nauwelijks een strookje parket overlaten om overheen te lopen.

Verstilde levens

Veel van de verhalen gaan over de gefotografeerde woonruimte. Zoals het interview met de in Londen woonachtige Conor Donlon. Zijn appartement, dat ook de cover van Apartamento siert, bevindt zich boven zijn boekenwinkel, waardoor eigenlijk zijn hele leven zich hier afspeelt. Of het gesprek met de Mexicaanse kunstenaar José León Cerrillo, die deel uitmaakt van de huidige bloeiende kunstenaarsgemeenschap in Mexico Stad en daar een modernistisch jaren vijftig-huis bewoont. Hij praat over zijn huis als deel van je identiteit, en over het verschil in woonbeleving tussen Mexico en New York.

Het meest passende onderwerp voor het negende nummer van Apartamento is waarschijnlijk het werk van fotografe Tierney Gearon, die de laatste tien jaar bekendheid wierf met het vastleggen van haar familieleven. Haar foto’s, veelal van haar kinderen, zijn studies van het alledaagse leven. Ze laten haar dochter zien die gekke bekken trekt voor de spiegel, haar kinderen die spelen op haar bed, haar baby op de badkamervloer terwijl haar man staat te douchen en alle rommel die bij het gezinsleven komt kijken. Apartamento toont enkele van haar niet eerder gepubliceerde foto’s.

De New York Times noemde Apartamento het ‘interieurtijdschrift waar post-materialisten op hebben gewacht’. Het tijdschrift dat textuur en persoonlijkheid boven glitter prevaleert en oude spullen boven nieuwe. Dat geeft het blad net zoveel persoonlijkheid als de interieurs die erin staan. En maakt het net zo rommelig. Het formaat draagt daar aan bij: door de dikte van het blad blijft het moeilijk open liggen en valt het midden van spreads weg. Het zij de makers vergeven, want weinig bladen latenje zo heerlijk naar binnen gluren in andermans leven.

Kelli van der Waals is redacteur van hard//hoofd.