Recensie: Ook voor in de keuken

Disegno, Italiaans voor ‘ontwerp’, biedt wat je mag verwachten van een designblad: aangename vormgeving, mooie foto’s en verhalen over architectuur, designproducten en mode, mat gedrukt op dikke bladzijden. Het blad presenteert een goede variatie in onderwerpen, veel aandacht voor Scandinavisch en Italiaans design, en interviews met designers en architecten over hun vak. Die zijn voor de leek minder spannend dan voor de kenner, maar wat betreft kijk- en leesvoer is er voor ieder wat wils. Door kelli van der waals voor hard//hoofd en Athenaeum.

Uiteenlopende onderwerpen

Zo opent het blad met een serie korte artikelen over uiteenlopende onderwerpen. Na een profiel over Giambattista Valli, de meest recente ontwerper die tot het syndicaat van de haute couture is toegetreden, volgt een essay over hedendaagse architectuur en een interview met ontwerper Harri Koskinen. En een vrolijk gepresenteerde leeslijst: een foto van een plank met daarop een rijtje boeken die de Duitse designer Konstatin Grcic de lezer aanraadt, met uitleg op de volgende pagina.

Ook de langere artikelen zijn de moeite waard, al was het maar vanwege het sterke beeld dat de verhalen vergezelt. Neem het stuk over Paulo David, de Portugese architect die een klein decennium geleden terugkeerde naar het Atlantische eiland Madeira waar hij is opgegroeid. Het adembenemende landschap van het eiland stond toen al een tijdje onder druk door economische problemen en wildbouw en David ziet het als zijn missie om zijn architectuur naadloos te laten aansluiten op het natuurschoon. Dat is terug te zien in de foto’s van zijn robuuste bouwsels die een evenwichtig samenspel vormen met steile rotsen, schuimende golven en onrustige wolkpartijen.

Het feature artikel gaat over ‘Italy: The New Domestic Landscape’, een tentoonstelling uit 1972 waar ook de illustratie op de cover toe behoort. De expositie werd destijds slechts kort vertoond, in het Museum of Modern Art (MoMa) in New York, maar is met een recordaantal van 176.000 bezoekers een keerpunt geweest in de geschiedenis van design, dat toen voor het eerst gezien werd als kunst. In haar editorial voert hoofdredacteur Johanna Agerman Ross de tentoonstelling op als argument tegen de assumptie dat een nieuw tijdschrift niet tijdens een recessie op de markt gebracht dient te worden (het lente-zomernummer is pas de tweede editie van het blad). De merken die destijds in het MoMa figureerden, zijn de merken die nu de recessie het hoofd weten te bieden dankzij een koppigheid die ook de makers van Disegno ten deel valt. ‘I want to be – therefore I am,’ aldus Ross.

Recepten als achttiende eeuwse Hollandse schilderijen

Aan mooie onderwerpen heeft Disegno geen gebrek. Zie een artikel als ‘Take Shelter’, dat de hedendaagse fascinatie voor schuilplaatsen onderzoekt en stelt dat er een subgenre binnen de architectuur is ontstaan dat zich richt op noodopvang; ‘Impossible Conversations’. Of het stuk over de tentoonstelling in het New Yorkse Metropolitan Museum of Art (Met) dat zich richt op de Italiaanse modeontwerpers Miuccia Prada en Elsa Schiaparelli, en ‘The Move’, over nieuw ontwerptalent van de masteropleiding aan het befaamde Londense Central Saint Martins.

Maar de mooiste bladzijden in het tijdschrift zijn die waar recepten uit het onconventionele kookboek Look, Animals! op figureren. Naast recepten zoals die van een gepocheerd ei met hollandaisesaus, gevulde zalm en in spek gewikkelde fazant staan foto’s in de stijl van achttiende-eeuwse Hollandse schilderijen: op elkaar gestapelde vissenkoppen, een gevlekt ei op een berg kaviaar en een dode fazant met dikke plakken spek over zijn veren gedrapeerd. Ook voor in de keuken dus, Disegno. 

Kelli van der Waals is redactrice bij hard//hoofd.