Recensie: Pleitbezorgers voor goede fotografie

In een wereld waarin iedereen met allerhande apps moeiteloos de mooiste kiekjes maakt, heb je als professionele fotograaf wat te bewijzen. Dat met het maken van een echt goede foto wel degelijk een boel techniek gemoeid is bijvoorbeeld. En oog voor compositie. En niet te vergeten talent. Een duidelijke profilering is dan ook van het grootste belang. Internationaal vermaard fotografiemagazine GUP begrijpt dat. En stelt haar pagina’s ter beschikking. Door sara spoelstra.

De schoonheid van de foto’s

GUP staat voor Guide to Unique Photography en werd in 2005 opgericht door Peter Bas Mensink en Roy Kahmann van designbureau Het Hoofdbureau. Lag toen de focus nog vooral op de Nederlandse fotomarkt, tegenwoordig is het Engelstalige kwartaalblad – handzaam format, weinig woord, des te meer beeld – in 24 landen wereldwijd in de betere boekhandel te vinden. Anders dan bij de meeste fotografiebladen gaat het bij GUP niet enkel over het technisch ‘hoe’, maar veel meer over de schoonheid van het eindproduct. En dat spreekt een veel breder publiek aan dan alleen een fotografenpubliek.

De werkwijze is als volgt: GUP kiest voor elke editie een aantal toonaangevende fotografen uit die zíj graag wil publiceren. Statuur en (geschoolde) achtergrond zijn daarbij ondergeschikt aan kwaliteit. Vervolgens worden de gelukkigen uitgenodigd zelf na te denken over de aanlevering en vormgeving van hun werk. Het magazine omzeilt hiermee de betaling van beeldrechten maar biedt de geselecteerde fotografen ook heel bewust een podium om zich mee te profileren.

Mexico: Iterbide, Muxes, Kahlo, War on Drugs

Dat gebeurt altijd aan de hand van een centraal thema. Het eerste nummer van 2012 is dat Mexico. Na de Mexicaanse revolutie (1910–1920) en de opkomst van de geïllustreerde media kwam de documentaire fotografie in dat land pas medio jaren zeventig en tachtig op gang. Fotografe Graciela Iterbide is het toonbeeld van die ontwikkeling; de centrale rubriek Photo File is volledig aan haar en haar verstilde zwart-wit foto’s gewijd. Van een hele andere orde is de serie portretten van de zogeheten Muxes, transgender mannen die zich uitdossen als vrouwen en in de Mexicaanse samenleving aanzien genieten als het derde geslacht.

Frida Kahlo mag natuurlijk niet ontbreken in een Mexico editie. GUP toont de beroemde schilderes vóór maar ook áchter de camera. De foto’s zijn afkomstig uit haar pas geopende fotoarchief. Mooi bewaard gebleven in zwart-wit. Schokkend  is de gewelddadige reportagefotografie van Fernando Brito die de ellende van de Mexicaanse War on drugs zonder omhaal in beeld vervat. Ook dat is Mexico.

Platformfunctie

Bij elke serie spat de liefde voor het onderwerp van de pagina’s. De medezeggenschap van de fotografen over de presentatie is hier duidelijk zichtbaar. En altijd staat de profilering van de fotograaf centraal: elk portfolio is uitgebreid voorzien van webadressen en andere contactgegevens. Online gaan de portfolio’s van de afzonderlijke fotografen verder op www.gupmagazine.com. En dan blijkt dat wat in de papieren GUP wordt getoond slechts voorproefjes zijn. Promotie op facebook en een dagelijkse update van alles wat er te weten valt binnen het huidige thema en over de wereld van kunstfotografie maken de platformfunctie van GUP af. In het gedeelte ‘Only for subscribers’ kunnen abonnees interviews en artikelen uit eerdere edities opvragen.

Maar hoeveel vollediger de website ook moge zijn, op papier gedrukt komt iedere foto een stuk fraaier over. En dan is het geprezen handzame formaat van GUP ook een nadeel. Veel bladvullende foto’s worden door de bindnaad lelijk in tweeën gesneden. Maar het doel van GUP, het genereren van meer belangstelling voor goede fotografie wordt ruimschoots behaald.

Sara Spoelstra (1983) is freelance journalist en cultuurwetenschapper.