Recensie: Poezenkrant nu compact!

De Poezenkrant blijft niet achter bij ontwikkelingen in de internationale media, zo blijkt uit het zojuist verschenen nummer 56. Het vorige nummer (voorjaar 2011) verscheen nog op het formaat en in de vormgeving van de Engelse krant The Sun. Dankzij de door de Britse dagbladen ingezette trend om op kleiner formaat te verschijnen, heeft ook de directie van De Poezenkrant besloten, voortaan op een compacter formaat uit te komen. Gelukkig deelt directeur P. Schreuders ons mee dat dit voor de inhoud geen gevolgen zal hebben: verhalen, berichten, de variatie aan opmerkelijke advertenties en ingezonden brieven blijven zoals ze zijn en altijd waren. Het onregelmatig verschijnende tijdschrift (sinds 1974), zal ook in de toekomst berichten over 'de mooie dingen van het leven zoals mode, design, gastronomie, reizen, duurzaamheid en personal finance', aldus de directeur. Door martin smit.

N.B. We bespraken ook het vorige nummer van De Poezenkrant - ook toen met uitroeptekens.

Tijdloos én actueel, en bekend met de dienstregeling

Op het eerste gezicht lijken de artikelen in De Poezenkrant vooral triviaal van aard. Bij nadere bestudering blijken ze juist zowel tijdloos als actueel. Welk ander tijdschrift kan dat van haar inhoud zeggen? De door de diverse medewerkers gesignaleerde belevenissen en gedragingen van poezen - soms van jaren geleden - alsmede reclameuitingen met poezen en foto's van poezen in het dagelijkse straatbeeld, zijn van alle tijden.

Ieder nummer van De Poezenkrant is gemodelleerd naar een ander, soms al lang geleden verdwenen tijdschrift. Opmerkelijk in dit nummer is de geografische herkomst van de diverse verhalen: poezen in Parijs, Griekenland, Den Haag, Wenen en Grouw. Ongetwijfeld daarom heeft de voorzijde ditmaal het uiterlijk gekregen van het Amerikaanse tijdschrift National Geographic, met het bekende gele kader, maar dan de ietwat barokke variant zoals het tijdschrift dat vanaf de jaren dertig tot en met zestig voerde.

Twee verhalen over de opvallende combinatie poezen en treinen passen helemaal binnen dit thema. De Friese poes Poeke kende in de jaren zestig exact de dienstregeling van de langsrijdende treinen in Grouw, maar kwam op tragische wijze om het leven (overreden door een nachttrein) en de Amerikaanse zwerfpoes Chessie, die in de jaren dertig meereed op vrachttreinen, werd de mascotte en het symbool van een grote treinfirma.

Onthullingen

In dit nummer maar liefst twee artikelen die in fotografie en film enkele curieuze zaken onthullen waarin katten een rol spelen. De beroemde Amerikaanse fotopionier Eadweard Muybridge (1830-1904) wist in de jaren tachtig van de negentiende eeuw als eerste de bewegingen van mens en dier vast te leggen op meerdere series foto's. Op basis van contactafdrukken blijkt nu dat zijn series niet de werkelijkheid representeren, maar dat Muybridge de beeldseries manipuleerde. Hij schoof beeldjes uit verschillende series in elkaar, of liet andere beeldjes weg. Spectaculair nieuws dus.

Minstens zo ontsluierend is het verhaal over een beroemde scène uit de film The Third Man (Carol Reed, 1949, naar een verhaal van Graham Greene), gesitueerd in het naoorlogse, door de geallieerde bezetters verdeelde Wenen. Acteur Orson Welles, als de gezochte crimineel Harry Lime, verbergt zich in een portiek terwijl een katje over zijn schoenen krioelt. Een analyse van de beelden leert dat niet alleen in de scène zelf meerdere inconsequenties zitten, maar dat voor de scène tenminste drie en misschien wel vier verschillende katjes zijn gebruikt. En zijn de schoenen wel echt van Orson Welles, zo vraagt de auteur van dit artikel zich af. Immers, zijn er niet diverse stand-ins voor Welles gebruikt in Wenen en in Londense studio's? De ontdekking lijkt triviaal, maar iedereen zal voortaan met andere ogen naar deze scène kijken.

Het artikel is afkomstig van de website catsonfilm.blogspot.com van kattenliefhebster Anne Billson. Wist u dat er zo'n website bestaat? Zo ontdekken we als lezers van De Poezenkrant in ieder nummer weer iets verrassends.

Lezersbrieven

Niet zo onthullend wellicht, maar zeker opmerkelijk is een interview uit een nummer van Het Parool uit 1955 van Annie M.G. Schmidt met Karel, de kater van de familie Doorsnee, uit de uiterst populaire radioserie in de jaren vijftig, geschreven door Annie M.G. Schmidt. Karel heeft het soms moeilijk met zijn bestaan bij de familie, zo blijkt.

Altijd lezenswaardig is de rubriek met ingezonden brieven, waarin lezers kort verslag doen van de beslommeringen en belevenissen van het samenleven met één of meer poezen, vaak met een meegezonden foto. De brieven geven een mooie inkijk in de brede verscheidenheid van het lezerspubliek.

Voor zover bekend is De Poezenkrant, zo melden medewerkers van Athenaeum Nieuwscentrum, het enige tijdschrift dat in haar kolommen - soms uiterst hilarische - mededelingen doet over haar abonneebestand: het aantal verlengingen van abonnementen sinds het vorige nummer of over ontraceerbare verhuisde abonnees of over wanbetalende boekhandels. Een lijstje van de sinds het vorige nummer overleden poezen en abonnees, geeft deze mededelingen dan weer een zwart randje.

Trend

Dit op klein formaat uitgebrachte nummer van 'PoKra' doet absoluut geen afbreuk aan de inhoud. Of de ingezette compacte trend echter in de toekomst gehandhaafd blijft, is gezien de verschijningsvormen van eerdere nummers, maar zeer de vraag. De voorliefde van directeur P. Schreuders voor opmerkelijk vormgegeven tijdschriften, lijkt ons daarvoor te groot.

Martin Smit is redacteur van het anarchistische tijdschrift De As, publiceerde artikelen in De As, De Parelduiker en En Route, is redacteur bij uitgeverij De Vooruitgang en medewerker van Athenaeum Nieuwscentrum.