Recensie: Het zomernummer van The New Yorker: Misdaad in meervoud

Zoveel soorten misdaad, zoveel manieren om erover te schrijven. De redactie van de New Yorker koos dan ook niet voor niets ‘Crimes & misdemeanors’ als zomerthema.  Er is impulsieve misdaad, misdaad waarvan de gevolgen pas jaren later duidelijk worden, true crime, fictieve misdaad. En de lijst van auteurs is indrukwekkend: Joyce Carol Oates, Cormac McCarthy, Jhumpa Lahiri, Gary Shteyngart, Walter Kim over onopgemerkt gebleven misdaad, en Emily Nussbaum over de aantrekkingskracht van Law & Order: Special Victims Unit op jonge vrouwen. Elke misdaad heeft gevolgen, en dus een verhaal. Door emmi schumacher.

Moord in de familie, Florida en het Wilde Westen

‘It is a rare homicide that destroys only one person,’ zegt Joyce Carol Oates in het korte essay ‘After Black Rock’. Ze heeft het over zowel de moord op haar grootvader van moederskant, als die op haar overgrootvader van vaderskant. De misdaden werden gepleegd lang voordat zij geboren werd, maar hebben haar wel beïnvloed (en zelfs, zoals ze zelf opmerkt, de omstandigheden van haar geboorte mogelijk hebben gemaakt).

Carol Oates schrijft over true crime, maar ook fictieve misdaad is vertegenwoordigd. Bijvoorbeeld in Adam Gopniks interessante analyse van de verschillen tussen L.A.-noir en ‘Florida glare’, misdaadverhalen die in Los Angeles spelen versus verhalen die plaatsvinden in Florida. ‘Scenes of the crime’ van Cormac McCarthy is gebaseerd op een script waar McCarthy momenteel aan werkt. Leuk om te lezen, maar de context is te mager om gegrepen te worden door het verhaal en de personages. De film (The Counselor, geregisseerd door Ridley Scott) komt in november uit: misschien dat dan alles duidelijk wordt.

Van een heel andere aard, in stijl en in setting, is ‘Rough deeds’ van Annie Proulx. De wereld is hard in de verhalen van Proulx, en daar dit verhaal geen uitzondering op. Het sfeervolle, gedetailleerd uitgewerkte ‘Rough deeds’ gaat over een in armoede geboren Fransman die zich in het vroege, nog onontgonnen Amerika opwerkt tot een rijke handelaar in hout, en een eenmalige, gewelddadige uitbarsting van woede duur moet betalen. Het is het soort misdaad met een lange houdbaarheidsdatum.

De eerste misdaad

Het langste verhaal in deze New Yorker is dat van Jhumpa Lahiri. ‘Brotherly love’ gaat over de broers Subhash en Uduyan, die samen opgroeien in een klein dorpje in India. Uduyan is de leider, Subhash de volger. De eerste ‘misdaad’ die in dit verhaal gepleegd wordt mag die naam misschien niet eens hebben – de broertjes klimmen over de muur van een exclusieve club voor de (blanke) rijken van hun dorpje om een potje golf te spelen op het mooiste gras dat ze ooit gezien hebben:

‘Subhash gripped the wall with his hands, hugging it to his chest, scraping his knees. As usual, he was uncertain whether he was more frustrated by Uduyan’s daring or with himself for his lack of it. Subhash was thirteen, older by fifteen months. But he had no sense of himself without Uduyan. From his earliest memories, at every point his brother was there.
Suddenly, they were no longer in Tollygunge. They could hear the traffic continuing down the street but could not see it. They were surrounded by massive trees: cannonball and eucalyptus, bottlebrush and frangipangi. […] they were both giddy from the thrill of trespassing, from the fear of being caught. But no guard on foot or horseback, no groundsman spotted them. No one came to chase them away.’

Natuurlijk worden ze uiteindelijk wel gesnapt, maar daar gaat het niet om: het strafbare feit dat de broers plegen, en de misdaden die hun latere leven zullen kleuren, zijn onlosmakelijk verbonden met hun individuele karakters en met de band die er tussen hen bestaat. Misdaad, zo zien we in al deze verhalen, is deel van ons, van wat we doen, denken en voelen. Geen aangename gedachte, maar wel een waar je niet snel over uitgeschreven raakt.

Emmi Schumacher studeerde Engels en Amerikanistiek. Ze is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel.