Onze recensies

Tijdens de research voor zijn nieuwste roman Godenslaap (2008) stuitte de Vlaamse auteur Erwin Mortier op een nagenoeg vergeten werk over de Eerste Wereldoorlog. Net als de schrijvende hoofdpersoon van Godenslaap kende de schrijfster hiervan, de Amerikaanse verpleegster Ellen N. La Motte, de gruwelen van het conflict uit eerste hand. Gestationeerd op een Frans veldhospitaal nabij Poperinge (West-Vlaanderen) verzorgde ze militairen met de afzichtelijkste verwondingen, afstervende ledematen en uitpuilende ingewanden. Mortier vertaalde haar dagelijkse observaties tot Het kielzog van de oorlog, een indrukwekkend, oorspronkelijk boek, zegt Karlijn de Winter.

Geachte heer Pfeijjfer, beste Ilja,

Hoeveel tegenstellingen kan een mens aan? Het ware leven. Een roman spreekt zichzelf tegen, maar dat, legt de alwetende verteller (een langharige, LaChouffe-drinkende bohémien genaamd Ilja Leonard Pfeijfer, die sterk op de schrijver lijkt, ik zou zelfs durven zeggen: meneer Pfeijffer, u bent het zelf!) al snel uit, is de bedoeling. Want bij het maken van keuzes vervalt men, zegt hij/u, al snel in (rol)patronen die ontleend zijn aan fictie. In ieder geval Eugenie van Zanten, de schrijfster van De heuvels van Amalfi, waarin zij haar leven met Tom, Kees of welke inwisselbare naam heeft hij ook alweer, gedag zegt om zichzelf te leren kennen in de armen van een aantal mannen in Italië. Ze schrijft het zoals het gebeurd is, zonder opsmuk…