23 november wordt verdere bijzonderheden, de nieuwe dichtbundel van Rozalie Hirs, bij Athenaeum Boekhandel gepresenteerd. Vandaag publiceren we drie gedichten voor.
De tastzin speelt een grote rol: het eigen lichaam, dat van een ander, de rest van de wereld en zelfs de ideeën lijken te worden afgetast in de avontuurlijke bundel verdere bijzonderheden van Rozalie Hirs. Zo ontstaat de illusie van een tactiele rijkdom, in een stroom van beelden en ervaringen. Ontdek deze gedichten hardop, zing ze als het ware, in de bus, bij je oma, wandelend in het bos, op reis, thuis, in bad. Lees ze voor jezelf, voor je geliefde, je zus, vriendin, huisgenoot, vader, broer of moeder. Of laat ze je voorlezen. Zing op steeds andere wijze. Op eigen tempo, ademend, denkend door de eigen stem.
* te veel slangen hier, mompelt de moteleigenaar achter zijn snor, de balie. juist nadat je besloten hebt om vannacht niet buiten te kamperen – iets wat <hier> hoe dan ook verboden is. geen slang in de kamer deze keer, wel kakkerlakken en de geur van muizen, jarenzeventiggroentinten die op onheilspellende wijze aan de film coma doen denken, gedwongen orgaandonatie, een paar op huwelijksreis, bedwelmd, in halfslaap ontvoerd. droom je. bij het vallen van de nacht? hang je aan roestvrijstalen draden, het lichaam naakt. aan een roestvrijstalen plafond. schreeuw je? nee. het is alleen zo koud. je naakte lichaam, zwevend in kilte. word wakker! onder een deken, te groen, te licht, geen kus in zicht. ’s morgens zuigt je pannenkoek zich vol stroop en boter, vertelt de baas over een film. ja, lang geleden. zeker. een ander soort film. zeg maar. * betreed het wolkenbos om de vleugelloze varen te vinden. of juist die met een gevleugelde middelrib. langs het steile doodsravijn groeiend, dat tragische bij orinoco. zijn bladeren en zigzaggende ruggengraat strak tegen de rots aan geperst. die met zijn altijd droge gebogen bladeren. of met talloze ruggengraten en schubben die doen denken aan vlindervleugels. op koddige wijze bedekt met rode haren. verstopt in de vochtigste rotsspleten van de alpen net buiten bogotá. naast de oude goudmijn, buiten dienst met bijna doorschijnende bladeren. dansende muze van de wind. donkere randen om helder gekleurd. als ware het. gebrandschilderd glas. of de breed gebladerde. met dikke sporencapsules, eens in rijen gedacht, die vreemd genoeg niet zo gerangschikt blijken. langstelige varens over de grond kruipend. of kortstelige bomen bewonend. tijd en sintel de tijd langs — de tijd langs af — de tijd langs afglijden sintelen bezijden verder dan genegen verder dan tijd waar plaats een mogelijk handelen vanwaar te gaan — naar daar en dat en dat goed te doen als leven een daad verwacht zelfs je daaraan niet voldoet niet wilt of kunt neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg — vluchtig zien is geloven te willen grommen in het voorbijgaan tollend van hoe vluchtig je bemind hebt de leegte onvoldragen van waar het is — naar daar het is — wat waar is — daar wat is — neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg — hoe ver daar van je af is het een grol die alsmaar gruwt en gruwt en wankelend leeft en ga je weg — van daar waar alles ligt bewaard gereed en helder klaart naar eigen aard het oog door kruipt — dan is licht zijn vormen kwijtgeraakt een brandpunt zijn lenzen — alle soorten van verward klinken tonen een door oorschelpen gevangen slakkenhuis naar je hersenen leidt in een mum van geest — geeft misschien de tijd — langs geuren slinken neusvleugels daar glijdt smaak door de toegang van je mond langs lippen rond die tong een gevoel door je lichaam bedekt met huid dichtstbijzijnde kledingstuk van al verbonden met al wat rondom door zenuwuiteinden naar buiten of binnen treedt mensen ontmoet hun huid en vingers handen aanrakingen van al wat zacht is wat hard wat koud is en warm glad of ruw zwaar of licht vanbinnen en buiten het hele lichaam is neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg
te veel slangen hier, mompelt de moteleigenaar achter zijn snor, de balie. juist nadat je besloten hebt om vannacht niet buiten te kamperen – iets wat <hier> hoe dan ook verboden is. geen slang in de kamer deze keer,
wel kakkerlakken en de geur van muizen, jarenzeventiggroentinten die op onheilspellende wijze aan de film coma doen denken, gedwongen orgaandonatie, een paar op huwelijksreis, bedwelmd, in halfslaap ontvoerd.
droom je. bij het vallen van de nacht? hang je aan roestvrijstalen draden, het lichaam naakt. aan een roestvrijstalen plafond. schreeuw je? nee. het is alleen zo koud. je naakte lichaam, zwevend in kilte. word wakker!
onder een deken, te groen, te licht, geen kus in zicht. ’s morgens zuigt je pannenkoek zich vol stroop en boter, vertelt de baas over een film. ja, lang geleden. zeker. een ander soort film. zeg maar.
betreed het wolkenbos om de vleugelloze varen te vinden. of juist die met een gevleugelde middelrib. langs het steile doodsravijn groeiend, dat tragische bij orinoco. zijn bladeren en zigzaggende ruggengraat strak tegen de rots aan geperst. die met zijn altijd droge gebogen bladeren.
of met talloze ruggengraten en schubben die doen denken aan vlindervleugels. op koddige wijze bedekt met rode haren. verstopt in de vochtigste rotsspleten van de alpen net buiten bogotá. naast de oude goudmijn, buiten dienst met bijna doorschijnende bladeren. dansende muze van de wind.
donkere randen om helder gekleurd. als ware het. gebrandschilderd glas. of de breed gebladerde. met dikke sporencapsules, eens in rijen gedacht, die vreemd genoeg niet zo gerangschikt blijken. langstelige varens over de grond kruipend. of kortstelige bomen bewonend.
de tijd langs — de tijd langs af — de tijd langs afglijden sintelen bezijden verder dan genegen verder dan tijd waar plaats een mogelijk handelen vanwaar te gaan — naar daar en dat en dat goed te doen als leven een daad verwacht zelfs je daaraan niet voldoet niet wilt of kunt
neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg — vluchtig zien is geloven te willen grommen in het voorbijgaan tollend van hoe vluchtig je bemind hebt de leegte onvoldragen van waar het is — naar daar het is — wat waar is — daar wat is —
neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg — hoe ver daar van je af is het een grol die alsmaar gruwt en gruwt en wankelend leeft en ga je weg — van daar waar alles ligt bewaard gereed en helder klaart naar eigen aard
het oog door kruipt — dan is licht zijn vormen kwijtgeraakt een brandpunt zijn lenzen — alle soorten van verward klinken tonen een door oorschelpen gevangen slakkenhuis naar je hersenen leidt in een mum van geest — geeft misschien de tijd — langs geuren slinken neusvleugels daar glijdt smaak
door de toegang van je mond langs lippen rond die tong een gevoel door je lichaam bedekt met huid dichtstbijzijnde kledingstuk van al verbonden met al wat rondom door zenuwuiteinden naar buiten of binnen treedt mensen ontmoet hun huid en vingers handen aanrakingen van al wat zacht is
wat hard wat koud is en warm glad of ruw zwaar of licht vanbinnen en buiten het hele lichaam is neem dit en lees dit verteer en laat je verteren bewaar het laat je bewaren zo nodig geef het weg geef je weg
© 2017 Rozalie Hirs