Recensie: De jaloersmakende zoektocht naar jezelf in Connie Palmens De wetten

Ik las De wetten toen ik 14, 15 was, in Veenendaal, ik ben vier maanden ouder dan het boek, en ik dacht echt: wat ís dit? Ik wil ook zo'n leven, ik wil ook naar de grote stad, ik wil ook aan de hand van mensen om me heen mezelf leren kennen, mezelf vormgeven. Want Marie Deniet, Palmens hoofdpersoon, groeit op in Limburg en denkt ook: ik moet hier weg. In Amsterdam gaat ze filosofie studeren en aan de hand van zeven mannen en hun kennis gaat ze op zoek naar zichzelf. Dat vond ik zo fantastisch.

• Lees Bob ook hier (cadeautips), hier (de meest romantische boeken) en hier (over 'The Books That Made Me') over De wetten, en Romy Day Winkel (De wetten als grotestadsroman)
• Filosoof Lammert Kamphuis zou wel op date willen met Palmen
• Lees een fragment uit Voornamelijk vrouwen
• Lees Ruth Kief over Het drama van de afhankelijkheid
• Lees een fragment uit Jij zegt het
• Lees Fleur Speet over Jij zegt het
• Lees Bob Hopman over De vriendschap
• Lees Connie Palmen over Thomas Manns Doctor Faustus

En nog steeds. Ik heb het boek nu zo'n zestig keer gelezen, het past me als een jas. Op een gegeven moment, Marie werkt bij een antiquariaat, komt er een man binnen, een wat smoezelige man met een tas vol papieren, en die zegt: 'Boogschutter, schorpioen.' Dat is dan de openingszin. Hoe vet zou het zijn als je achter de kassa staat op het Spui, dat een man binnenkomt en zegt: 'Maagd weegschaal.' Dat is mijn droom. De astroloog, het eerste personage, is al eens in de winkel geweest, en toen was ik ook star struck.

Het idee dat als je zou los kunnen komen van iets waar je je niet echt thuisvoelt, dat is wat De wetten brengt. Door Maries honger naar kennis, ze zuigt die mensen bijna helemaal leeg, wordt ze slimmer en rijker, meer persoon. En dat willen we allemaal.

Bob Kappen is boekverkoper literatuur bij Athenaeum Boekhandel Spui. Dit is zijn klassieker van de boekverkoper.