Recensie: The Paris Review 203, voor woord én beeld

Vanavond organiseren Athenaeum Boekhandel en het Athenaeum Nieuwscentrum in samenwerking met Spui25 een avond rond The Paris Review, dat dit jaar zestig jaar bestaat. Aan het huidige nummer te zien moeten de deelnemers, die op het podium een live edition van het magazine gaan creëren, niet alleen hun literaire maar ook hun visuele sensibiliteiten in de aanslag houden. Nummer 203 biedt niet alleen fictie van onder meer James Salter en Tim Parks, interviews met Elif Batuman en John Jeremiah Sullivan, en poëzie van Bern Lerner, maar ook beeld. Door emmi schumacher. 

N.B. Alle Paris Review-uitgaven zijn ter gelegenheid van de verjaardag in prijs verlaagd. Grijp uw kans!

Van Salter tot het interieur van Tolstoj

Nummer 203 biedt natuurlijk ten eerste hoogstaande fictie. Zo zijn er verhalen van James Salter (grootstedelijke redacteur wordt verliefd op een meisje uit een rijke familie uit Virginia), Sarah Frisch (van zijn geloof gevallen Christen probeert zich staande te houden in de seculaire wereld) en Tim Parks (psychiater wordt geconfronteerd met een bizarre familiesituatie en een overvloed aan zwerfhonden). Een piepklein juweeltje is ‘The Dauphin’ van Marc Sheehan, het winnende verhaal van een door het Amerikaanse radiostation NPR uitgeschreven wedstrijd waarin elk ingezonden verhaal in minder dan drie minuten voorgelezen moest kunnen worden.  

Ook is er non-fictie, in de vorm van een dubbelinterview met schrijvers/journalisten Elif Batuman en John Jeremiah Sullivan. De twee vertellen over de soms onverwachte manieren waarop ze uit een op het eerste gezicht overweldigende hoeveelheid materiaal een goed verhaal proberen te destilleren. Zo beschrijft Batuman een bezoek aan het huis van Tolstoj: ze had het gevoel dat de tafels, de stoelen, de bedden iets over de schrijver moesten zeggen, maar wat? Toen ze op het idee stuitte het huis als het decor van een murder mystery te zien, veranderden Tolstojs persoonlijke bezittingen in aanwijzingen over wat voor man hij was en was ze in staat van wat ze zag een verhaal te maken.

Visual as well as verbal artists

Maar naast deze verhalen – en poëzie van onder anderen Ben Lerner, Regan Good en Yasiin Bey, die ooit bekend stond als Mos Def – lijkt er door dit nieuwste nummer van The Paris Review een rode draad te lopen die woorden verbindt aan beelden. Wat is de rol van het woord in beeldende kunst, en andersom? De door Maureen N. McLane geïnterviewde dichter Susan Howe, ‘a visual as well as a verbal artist of the page’, geeft er haar visie op.

En naast een kort verhaal van Rachel Kushner, over een jonge fotografe die naar New York verhuist en zich daar nogal verloren voelt, is er ook de portfolio die ze ter inspiratie bij elkaar zocht tijdens het schrijven van haar roman The Flamethrowers. Modernistische kunst, foto’s en filmaffiches, veel wapens, zwart, wit en rood, met commentaar van de verzamelaarster zelf. Regisseur Joachim Trier, die afgelopen jaar het veelgeprezen Oslo, August 31st maakte, zet in een interview zijn eigen ideeën over mogelijke crossovers tussen film en literatuur uiteen:    

‘In cinema you have a famous dichotomy between continual time and space – when you film something with no cuts – and montage, when images are put together in some kind of suggestive way… these two methods are very often contrasted and virtuous film craft is supposed to lean on the continuation of time and space, not on montage. But to me there’s something about montage, about jumping between different times and places. Literature does this seamlessly. Think of Proust. The narrator may think of this or that, which will make him think of his aunt when he was little, and then we come back to the present day - it doesn’t matter, you just follow the voice. I think montage can do something similar in movies.’ 

Lorin Stein, sinds 2010 de redacteur van The Paris Review, ziet het magazine als ‘a thing to read and really get lost in’, niet als iets wat je half leest, half doorbladert. Ook dit nummer eist de volle aandacht van de lezer op – en biedt als beloning een verbrede literaire én visuele (= visuaire?) horizon. 

Emmi Schumacher studeerde Engels en Amerikanistiek. Ze is boekverkoper bij Athenaeum Boekhandel.