Leesfragment: Het huis Trump, Het huis Poetin

Gisteren verscheen Craig Ungers boek Het huis Trump, Het huis Poetin. Hoe na jarenlange infiltratie een Russische pion president van Amerika werd (House of Trump, House of Putin, vertaald door Alexander van Kesteren, Sylvie Hoyink, Ronald Jonkers en Pieter Janssens). Lees bij ons de eerste pagina's.

Hoe de Russen het Witte Huis in hun macht kregen

Dit boek vertelt het verhaal van de grootste inlichtingenoperatie aller tijden. Een operatie die jarenlang door Russische geheimagenten werd voorbereid en leidde tot een schokkend naïeve of doelbewust participerende Russische pion in het Witte Huis, als de machtigste man ter wereld.

Journalist Craig Unger confronteert de lezer met het grootste politieke schandaal van onze moderne tijd. Op weergaloze wijze laat hij ons kennismaken met de daadwerkelijke feiten rondom president Trump: de langdurige band tussen Donald Trump, Vladimir Poetin en de Russische maffia en hoe zij Trump hielpen de verkiezingen te winnen. 

Het is allemaal terug te voeren op een veel oudere Russische missie om de westerse democratie te ondermijnen en de Amerikaanse geopolitieke hegemonie aan het wankelen te krijgen. Een missie die meer dan dertig jaar geleden in gang werd gezet met Trump als instrument voor de Russische plannen. Via Trumps vastgoed werd Russisch maffiageld witgewassen en als wederdienst redde dezelfde maffia Trump  van de ondergang bij een reeks faillissementen in Atlantic City. 

Het leidt tot de huiveringwekkende onthulling dat de Koude Oorlog niet in 1991 ophield, maar slechts evolueerde met Trumps appartementen als perfect middel voor het laten wegvloeien van miljarden dollars uit de ineenstortende Sovjet-Unie. Unger baseert zich op uitvoerig onderzoek, exclusieve bronnen, anonieme tips, gelekte informatie en nooit eerder getoonde documenten. Hij is de eerste journalist die Trumps lang verstrengelde geschiedenis met Poetin en de Russische maffia tot op het bot ontleed.

1
(Virtuele) Derde Wereldoorlog

Op 9 november 2016, om 09.32 uur Moskouse tijd, nam parlementslid Vjatsjeslav Nikonov van de pro-Poetinpartij Verenigd Rusland plaats achter de microfoon in de Russische Doema, het Russische parlement, om een nogal ongebruikelijke mededeling te doen.
Nikonov, de kleinzoon van Vjatsjeslav Molotov, de meedogenloze stalinist wiens naam voortleeft in de molotovcocktail, was al een slordige veertig jaar actief in de Russische politiek, en had zelfs een tijdlang deel uitgemaakt van Vladimir Poetins staf. Nu stond hij op het punt een bedrieglijk eenvoudige mededeling te doen, die op een bepaalde manier even historisch en opruiend was als alles wat zijn grootvader ooit had gedaan.
‘Beste vrienden, gewaardeerde collega’s!’ zei Nikonov. ‘Drie minuten geleden erkende Hillary Clinton haar nederlaag in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, en enkele seconden geleden is Trump begonnen aan zijn toespraak als de gekozen president van de Verenigde Staten van Amerika. Ik feliciteer u allen hiermee.’
Hoewel Nikonov niets zei wat de meesten in het Kremlin niet al wisten, kon zijn korte verklaring rekenen op een enthousiast applaus. Donald J. Trump was zojuist Vladimir Poetins man in het Witte Huis geworden.

Dit boek vertelt het verhaal van een van de belangrijkste inlichtingenoperaties uit de geschiedenis, een onderneming die gedurende decennia werd voorbereid, en waarmee de Russische maffia en agenten van de Russische inlichtingendiensten met succes probeerden een opzettelijk onwetende, dan wel een van alles onverklaarbaar onbewuste Russische ‘asset’ te ontwikkelen, in opspraak te brengen en vervolgens in het Witte Huis te installeren als de machtigste man op aarde. Zonder ook maar één schot te lossen zorgden de Russen ervoor dat er een man aan de macht kwam die direct begon met het ondermijnen van het westerse bondgenootschap, dat ruim zeventig jaar het fundament was onder de Amerikaanse veiligheid; een man die omvangrijke handelsoorlogen met Amerika’s oude bondgenoten begon, die rechtspopulistische anti-immigratiesentimenten aanwakkerde en die een aanval op de Amerikaanse rechtsstaat deed.
Kortom, in een tijd waarin de Verenigde Staten werden geconfronteerd met een nieuwe vorm van oorlogvoering – de ‘hybride oorlogvoering’, die onder meer bestaat uit digitale oorlogvoering, hacken en de verspreiding van desinformatie – is een man aan het roer komen te staan die het land nagenoeg weerloos laat en soms op achteloze wijze precies datgene deed wat het Kremlin graag ziet gebeuren.
Het is een verhaal dat moeilijk te vertellen is, hoewel Donald Trumps banden met Rusland gedurende de laatste vier decennia een nauwelijks verhuld geheim zijn, dat vlak onder de oppervlakte verborgen ligt. Een van de redenen dat deze banden zo lang onopgemerkt bleven, is wellicht dat enkele aspecten ervan zo verontrustend zijn en zulke diepe implicaties hebben, dat Amerikanen instinctief de duistere feiten negeren die zich in feite vlak onder hun neus bevinden.
Dit heeft tot gevolg dat de precieze bewoordingen om te beschrijven wat er is gebeurd, aanleiding zijn tot felle semantische discussies. Was wat Rusland heeft gedaan voor en tijdens de presidentsverkiezingen van 2016 nu een aanval op de soevereiniteit van de VS of alleen maar een ongepaste bemoeienis met binnenlandse aangelegenheden? Was het een oorlogshandeling? Veranderde de Russische inmenging de resultaten van de presidentsverkiezingen van 2016? Was het hoogverraad? Is Donald Trump een verrader? Een Russische agent? Of alleen een zogeheten nuttige idioot die op de een of andere manier, als gevolg van bewuste blindheid of kolossale onnozelheid niet eens inziet hoezeer hij door Rusland is gecompromitteerd?
President Donald Trump zelf ontkent natuurlijk dat hij iets te maken heeft met Rusland. Zo twitterde hij tien dagen voor zijn inauguratie: ‘Rusland heeft nooit geprobeerd mij te beïnvloeden. ik heb niets te maken met rusland – geen deals, geen leningen, geen wat dan ook!’
Maar zoals dit boek zal aantonen, hebben president Donald Trump en zijn zakenpartners de afgelopen vier decennia belangrijke banden gehad met minstens negenenvijftig mensen die zaken tussen Trump en de Russen mogelijk maakten. Onder hen zijn tientallen relaties die banden met de Russische maffia zouden hebben.
Het zal aantonen dat president Trump toestond dat aan de Trump-organisatie gelieerd vastgoed is gebruikt om gedurende drie decennia enorme bedragen – hoogstwaarschijnlijk miljarden dollars – door de Russische maffia wit te laten wassen.
Het zal aantonen dat president Trump gedurende een groot deel van die periode in de Trump Tower – zowel zijn privé- als kantooradres, en het kroonjuweel van zijn vastgoedimperium – en in andere gebouwen die zijn eigendom waren, regelmatig onderdak bood aan oligarchen met hechte banden met het Kremlin en aan enkele van de machtigste figuren van de Russische maffia.
Het zal aantonen dat de Russische maffia in die periode hoogstwaarschijnlijk een ‘de facto agent’ van de Russische Federatie was, op een vergelijkbare manier als de Amerikaanse inlichtingendiensten de Verenigde Staten dienen, en dat veel van de mensen gelieerd aan Trump sterke banden hebben met de fsb, de Russische staatsveiligheidsdienst en opvolger van de gevreesde kgb.
Het zal aantonen dat president Trump meer dan veertig jaar een persoon was voor wie de Sovjet- en Russische inlichtingendiensten grote belangstelling hadden, en dat hij waarschijnlijk het doelwit is geweest van een of meer operaties die kompromat (compromitterend ma teriaal) over hem met betrekking tot seksuele activiteiten heeft opgeleverd.
Het zal aantonen dat Russische agenten, onder wie sleutelfiguren uit de Russische maffia, decennialang nauwgezet de zwakke plekken in de Amerikaanse politieke wie-betaalt-bepaalt-cultuur hebben bestudeerd: van benzineleveranties tot Wall Street, van campagne financiering tot de wijze waarop K Street-lobbyisten in Washington te werk gaan. En hoe ze vervolgens talrijke invloedrijke advocaten, lobbyisten, accountants en vastgoedontwikkelaars in de arm namen in een poging het Amerikaanse verkiezingssysteem en zijn juridische processen en financiële instellingen te beïnvloeden.
Het zal aantonen dat president Trump zeker niet de enige potentiële ‘asset’ was die de Russen in het vizier hadden, maar dat hij tot de van tientallen politici – hoofdzakelijk Republikeinen, maar ook enkele Democraten – en zakenmensen behoorde die schuldplichtig aan de Russen waren; en dat er twintig jaar lang miljoenen dollars naar Republikeinse politici stroomden, onder wie ook de leider van de Republikeinse meerderheid in de Senaat, Mitch McConnell, afkomstig van individuen en bedrijven die waren gevestigd in Rusland, of banden met dat land hadden.
Het zal aantonen dat enkele van de machtigste figuren binnen de Amerikaanse nationale veiligheidssector – onder wie twee fbi-directeuren, William Sessions en Louis Freeh, en de speciale cia-adviseur Mitchell Rogovin – hebben samengewerkt met Russen die worden beschouwd als personen die een bedreiging voor de Verenigde Staten vormen.
Het zal aantonen dat president Trump een schuldenlast van 4 miljard dollar had toen Russisch geld hem redde, en dat hij als gevolg daarvan diep in het krijt stond, en staat, bij de Russen voor het doen herleven van zijn zakencarrière en voor het lanceren van zijn nieuwe loopbaan in de politiek.
Het zal aantonen dat president Trump een nauwe samenwerking aanging met een ex-gevangene genaamd Felix Sater, die naar verluidt banden had met de Russische maffia; dat Trump het feit dat Sater een strafblad bezat niet bekend heeft gemaakt en dat hij sterk heeft geprofiteerd van hun relatie.
En het zal aantonen dat, nu president Trump de opperbevelhebber van het leger van de Verenigde Staten is, hij voor Vladimir Poetin een, om de woorden van de voormalige directeur van de nationale veiligheidsdiensten James Clapper te gebruiken, ‘informatierijke asset’ is. Of nog ernstiger, in de woorden van voormalig cia-agent Glenn Carle in Newsweek: ‘[Mijn inschatting is dat…] Trump daadwerkelijk rechtstreeks voor de Russen werkt.’

[...]

© 2018 Craig Unger
© 2018 Nederlandstalige uitgave: Uitgeverij Unieboek | Het Spectrum bv, Houten