Leesfragment: Placebomens

Vandaag wordt om 18.30 bij Het Martyrium de debuutbundel van Emma van Hooff gepresenteerd: Placebomens. Wees welkom, en lees twee gedichten uit de bundel, het openingsgedicht en een gedicht uit de afdeling ‘Wat een kwetsbaar mechanisme (placebomens)’.

In Placebomens trekt Emma van Hooff je mee in een bundel over leven en niet leven, over angst om dood te gaan en tegelijkertijd het verlangen ernaar. Aan het woord is een zintuiglijk, gevoelig lyrisch ik, met veel lef en humor. Er worden dreigbrieven geschreven aan Pandora, er is een hiernamaals dat op instorten staat, een woeste transpiratiezee, er zijn oesters met parels en er is een onderzoek naar de rekking van een leven; hoe lang het duurt tot dat een gezicht uiteen knapt. De gedichten in deze wonderschone bundel zijn ritmisch en sterk.

Emma van Hooff overtuigt met haar inlevingsvermogen en enorme verbeeldingskracht.

N.B. Beluister op Athenaeum.nl de poëziepodcast met Van Hooffs gedicht ‘ieder huis heeft zo'n beest’.

of ik even op dat kruisje kan gaan staan dat kruisje
van tape en of ik zodra die man daar zijn hand laat
zakken wil vertellen wat ik te vertellen heb gewoon
pfffff blaas ik mijn hele geschiedenis de wereld in
alsof ik een uitgebloeide paardenbloem ben en
mijn geschiedenis het vruchtpluis dat zich wortelen zal
om zichzelf daar te herhalen alsof een heel eentonig
wijsje dan nog uit je hoofd te krijgen is

rare tijden sta hier duidelijk op het tweede leven van dit
kruisje de taperanden laten los dat is niet erg hij werd
hiervoor vast gebruikt om iets belangrijks bijeen te houden
de band met je familie bijvoorbeeld en nu mag hij languit
aangeven waar ik moet gaan staan zodat het studiolicht
me vinden kan terwijl ik hier een beetje herinneringen
sta te schieten in de roos van mijn bewustzijn

[…]

wie zijn handen onder een kraan met fijngevoelige sensoren houdt
en geen waterstraaltje terugkrijgt mag zichzelf placebomens noemen

de waarheid is voorspelbaar gisteren was deze placebomens
ook al hier toen het licht aangaf binnenkort echt te gaan ontspannen

activeerde zich een gevoel in mijn buik dat kronkelde als een bergmeertje
waar mijn darmen zichzelf in bekeken kan een teken van bevestiging zijn

kan deze arm lang genoeg zijn en als het meezit wat sfeer uit de lucht trekken
een vliegtuig is ook gewoon maar een ding met raampjes die glanzen
zodat de aarde zichzelf niet uit het oog verliest

een vogel is ook gewoon maar een dier met veren waar het licht
zijn ontspannen uitstraling op overweegt allemaal heel knap gedaan enzo
maar als ik handen had is dit het moment waarop ik ze zou gaan wassen

© 2022 Emma van Hooff