4 vragen aan Jan Vantoortelboom, schrijver van Mauk, winnaar van de Boekenbon Literatuurprijs

08 november 2023

Jan Vantoortelboom is met Mauk genomineerd voor de Boekenbon Literatuurprijs 2023 - en update 9 november 2023 - de winnaar! Daarom leggen we hem aantal vragen voor. Hij koos er drie (en een bonusvraag) uit om te beantwoorden. Lees over Roddy Doyle, Pietje Puk, schrijven of koeien melken en de nacht dat hij besloot Mauk te schrijven.

Welk boek heeft je hardop doen lachen?

Een boek dat me hardop deed lachen (het is eigenlijk een trilogie) is de Barrytown Trilogy van Roddy Doyle. Dat was in 1996, toen ik Erasmusstudent was aan Trinity College, Dublin. Ik leerde er het werk van veel Ierse schrijvers kennen en heb er een intense verslaving van ongeveer tien jaar aan overgehouden. Ik heb destijds zowat de gehele Ierse literatuur verslonden. Vooral de combinatie tragiek en humor is fenomenaal.

Welk boek maakte van jou een lezer?

Ik vermoed dat dit niet is toe te schrijven aan één boek, maar de eerste boeken die me echt plezier bezorgden en waarvoor ik wekelijks naar de bib gingen waren die van Pietje Puk. Ook las ik op mijn twaalfde Konsalik. Ik kreeg die boeken niet mee van de stakerige bibliothecaresse (opgegroeid in een katholiek dorpje in de westhoek van de provincie West-Vlaanderen). Dus mijn moeder moest mee om haar goedkeuring te geven. Ook las ik op die leeftijd samen met mijn moeder, wel apart natuurlijk, de Bouquetreeks… En ik was gek op stripverhalen: Bessy, De rode ridder, Paling & Co, Kiekeboe, Suske en Wiske etc.

Welk boek had je zelf willen schrijven?

De boeken die ik wil schrijven heb ik geschreven en schrijf ik. Ik ben nooit jaloers op een schrijver. Ik kijk waar mijn sterktes en zwaktes liggen en probeer daar iets mee te doen. Maar vooral wil ik mezelf ontwikkelen en uitdagen. Het moet spannend en leuk blijven. De dag dat het schrijven me verveelt stop ik gewoon en ga ik koeien melken bij de buren.

Wanneer besloot je dit boek te gaan schrijven? (En waarom.)

Ik besloot Mauk te schrijven toen ik mijn vader de nacht voor zijn euthanasie in een ziekenhuisbed zag liggen. Het is een beeld dat ik nooit meer zal vergeten. Mijn broer en ik sliepen zijn laatste nacht bij hem. Op een gegeven moment, zo rond middernacht, word ik wakker en ik richt me op. In het halfduister zie ik dat mijn vader rechtop in bed zit. Hij ziet dat ik wakker ben, heft zijn hand op en zwaait naar me. Daarna ging hij weer liggen. Mauk begint met een oude man die ligt te sterven in een bed bij het raam.