Recensie: Tori, Trobi, ik lobi!

Goed, Tori was leuk, is Trobi net zo fantastisch? Toen ik Tori voor het eerst las kon ik er niet over uit hoe vet het was zo'n genre-bending boek te lezen. Als we het dan toch over hokjes moeten hebben dan roep ik maar even kinderboeken, jeugdliteratuur, young adult, kunst en graphic novels. Het is eigenlijk alles-in-één. En het verbazingwekkende? Trobi, het nieuwe boek van Brian Elstak, nu met Esther Duysker, is nog een stuk meer. Een boekverkopersbespreking door Kay Brugmans.

N.B. Benieuwd naar Trobi? 10 oktober komen auteurs Brian Elstak en Esther Duysker naar onze winkel op het Spui. Eerder publiceerden we een fragment uit Tori op Athenaeum.nl.

Trobi begint waar Tori eindigt, en je kan dus het beste Tori eerst lezen voordat je aan Trobi begint. Ondanks dat we het een kinderboek noemen zit het plot toch zodanig in elkaar dat een beetje huiswerk een must is. Cel, Bones en Zi zitten in een lastig pakket: het wapen van Cel, dat in het tweede deel alle trobi veroorzaakt, is gejat door een slechterik (of tja, een blauwe kikker). En dat wapen van Cel is niet zo maar een wapen, het is een magische tijger-handschoen die de drager de kracht geeft van wel honderd tijgers. Dus er zit niets anders op dan hem terug te halen.

'De zomervakantie die bedoeld was voor lang en lekker luieren, basketballen, de tori's vol trombi's van Jean-Michel bij het kampvuur en barbecueën op het strand, had opeens een compleet andere draai gekregen.'

Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, en Elstak en Duysker weten het 146 pagina's lang spannend te houden. Los van de innovatieve plot en de originele setting (een schildpadvader met drie mensenkinderen, dieren in pakken, vriendelijke draken en tot leven gekomen vliegende panters op een Tropisch eiland die in Tori eigenlijk strijden om, tja, je gelooft het haast niet: een manuscript vol tori's) lijkt het erop dat Elstak voor het tweede deel zijn hele artistieke toolbox heeft benut. Waar Tori vol prachtige delicate lijntekeningen met zachte levensechte kleuren stond, pakt hij in Trobi er verf en stift bij en mengt allerlei verschillende stijlen die elkaar op allerlei manieren versterken.

Trobi is experimenteler dan Tori, en dat is best gewaagd na het Zilveren Penseel-succes van het eerste deel. Duysker, met haar achtergrond als scenarist en toneelschrijver, weet de toon van Cel, Bones en Zi - de stem van Elstaks eigen kinderen - heel echt op papier te zetten. Het is nét alsof je echt naar ze zit te luisteren. Dus ik denk dat het z'n vruchten heeft afgeworpen. Trobi is wat mij betreft een waardig, sterk en superspannend tweede deel: meer tekeningen, meer tekst, meer pagina's. Tori, Trobi, ik lobi! Ik kan niet wachten op deel drie!