Dertigers waren ze, de componisten die op 17 november 1969 een uitvoering van het Concertgebouworkest verstoorden: Reinbert de Leeuw, Louis Andriessen, Peter Schat, Misha Mengelberg en Jan van Vlijmen. Volgens De Leeuw was het een heel ludieke actie, al die geluidjes overal vandaan. Het was adembenemend, een van de beste stukken die ik in tijden heb gehoord.’ Dit boek beschrijft de Aktie Notenkraker in geuren en kleuren, tegen de achtergrond van de jaren zestig: de tijd van de studentenrevolte, het kunstenaarsprotest, de vergelijkbare Aktie Tomaat in de theaterwereld. Het laat ook de andere kant van de medaille zien: de regenten die geen millimeter bewogen, de stafleden die in gesprek gingen, de orkestmusici die eronder leden. Wie waren erbij? Was Haitink ingelicht? Wat wilden de Notenkrakers en wat hebben ze bereikt? Hun actie is vijftig jaar geleden, maar zeer herkenbaar voor lezers van vandaag. Loes Dommering-van Rongen kan de muzikale opstandigheid van de Notenkrakers wel begrijpen; die heeft ze zelf ook ervaren. Maar ze is ook kritisch.