In de aanloop naar het nieuwste deel, Toni Morrisons Teer, in september, publiceren we op deze site alle nawoorden bij de klassiekers in de Perpetuareeks. We beginnen bij de oudste klassiekers, met Het mooiste uit de Bijbel in de Nieuwe Bijbelvertaling, met een nawoord van Désanne van Brederode. Lees vandaag - Eerste Pinksterdag, wees welkom in onze boekhandels aan het Spui en bij het Rijksmuseum - haar prikkelende nawoord.

‘Al een aantal jaren beweren sommige Nederlandse politici dat “onze” westerse waarden natuurlijk niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen, maar hun joods-christelijke bron hebben. Die bron wordt vervolgens nauwelijks geëxpliciteerd: de goede verstaander snapt blijkbaar wel wat er wordt bedoeld. Zeker, niet alle tien geboden lijken vandaag de dag nog even belangrijk, en naastenliefde kan op verschillende manieren worden uitgelegd: maar er staan wel degelijk stevige heipalen onder de westerse beschaving, al kan het er voor een buitenstaander soms op lijken dat ieder voor zich leeft. Losgeslagen. Op drift. Geen godsdienst bindt ons meer, maar wél een geschiedenis waarin de Bijbel eeuwenlang de voornaamste bron van (morele) inspiratie was en bijdroeg aan geestelijke en maatschappelijke ontwikkeling.’