Recensieoverzicht: Elena Ferrante, Hanya Yanagihara (de week van 12 oktober 2016)
17 oktober 2016Onze wekelijkse samenvatting van de recensies in kranten en tijdschriften, met dit keer aandacht voor Elena Ferrante en Hanya Yanagihara, en verder: Peter Terrin, Dik van der Meulen, de Buchmesse en de Jan Wolkersprijs (de Volkskrant), Fikry El Azzouzi, Bret Easton Ellis, J. Slauerhoff (De Morgen), Barbara Yelin, Steven de Foer, Teju Cole (De Standaard), Karin Amatmoekrim, Nathan Hill, Martin Bossenbroek (NRC), Graeme Simsion, Richard Russo, Margriet de Moor, Luc Panhuysen (Het Parool), Dimitri Verhulst, René Kahn (Elsevier), László Krasznahorkai, Cees Nooteboom en Herman Melville (De Groene Amsterdammer).
Oudere afleveringen van deze rubriek zijn te raadplegen in ons archief. Ook de recensies in de Vlaamse kranten en weekbladen worden opgenomen in het overzicht, met dank aan Johan Eeckhout. Tussen rechte haken staan de redactionele items op Athenaeum.nl.
Delen op
Naar aanleiding van het tweede boek over René van der Gijp dat onlangs uitkwam, interviewt Hanne Obbink lezers en hoogleraren over de populariteit van Van der Gijp. Volgens hoogleraar Joke van Sanne bieden zowel de verhalen over voetbal als de verhalen over het leven van Van der Gijp troost aan de lezers van Gijp: ‘Gijp laat mensen zien hoe hij omgaat met het leven en dat brengt anderen op gedachten waar ze zelf misschien niet op waren gekomen. Hij straalt iets onverwoestbaar optimistisch uit: uiteindelijk komt het wel weer goed. Dat geeft mensen moed.’
Verder een interview door Arjan Visser met DJ Dano (Daan Leeflang), over het boek Wat de fok, ouwe? dat Arne van Terphoven over hem schreef, een interview door Joost van Velzen met de makers van de Quiet 500, het ‘armoedige antwoord op de welgestelde Quote 500’, en Stevo Akkerman gaat in gesprek met schrijfster Yvonne Kroonenberg, die in haar nieuwe boek God in Amerika haar ervaringen met het geloof in Amerika beschrijft.
Joep Engels bevraagt schrijver Siddhartha Mukherjee over zijn boek Het gen, waarin hij zijn zoektocht naar een erfelijk gen in zijn familie beschrijft. ‘Als ik één les heb getrokken uit mijn zoektocht, is het dat het genoom een bepalende factor is voor iemands identiteit, voor het ontstaan van ziektes of stoornissen. Maar dat het niet de enige factor is. De omgeving speelt ook een rol. Een gen heeft soms een trigger nodig, zoals wellicht de onrust destijds in Calcutta. En vlak het toeval niet uit. Genen gedragen zich niet als een blauwdruk, heeft Richard Dawkins geschreven. Maar als een recept.’
Verder veel positieve recensies: Janita Monna is lovend over Remco Camperts Zonder roken bij mij geen poëzie: ‘Hij mag dan ouder worden, in zijn stukjes raakt Campert poëzie zo aan dat die heel dichtbij komt.’ En Annemarié van Niekerk vindt Braams Ik ben Hendrik Witbooi [leesfragment] zeer van belang: ‘In deze zeer levendig vertelde roman presenteert Conny Braam een verhaal dat onder geen beding mag worden vergeten.’
Bas Maliepaard recenseert kinderboek De oma van de oma van mijn oma van Marc ter Horst met illustraties van Eliane Gerrits. Black Heart, het derde deel van de Kaapstadtrilogie van auteur Mike Nicol, wordt op positieve toon besproken door Harriët Salm. Jaap Goedegebuure is op zijn beurt minder te spreken over het debuut Orewoet [leesfragment] van Emy Koopman. En ook Peter van der Lint is verdeeld, over Jaqueline Oskamps Een behoorlijk kabaal [leesfragment], over Nederlandse klassieke muziek: ‘De muziek van Louis Andriessen is bijzonder populair in Amerika, en ook werk van zijn leerling Michel van der Aa gaat met groot succes de wereld over. Oskamp stipt dat slechts aan in haar verder zeer lezenswaardige boek.’
Na het derde deel van de Zweedse Kristina Sandbergs trilogie over de huisvrouw rond het midden van de twintigste eeuw is nu ook het tweede deel, Zorgen voor het gezin, vertaald. Sofie Messeman is zeer te spreken over Sandbergs roman. Ook recensent Elias van der Plicht is enthousiast, over het volgens hem vrolijke, vermakelijke boek Het getij. Wijsheid en wetenschap van eb en vloed van de Britse natuurkundige Hugh Aldersey-Williams.
Verder geeft Julie Philips een beschrijving van het pseudoniem van de Italiaanse schrijfster Elena Ferrante, waarvan de Nederlandse vertaling van haar roman Het verhaal van het verloren kind [leesfragment] afgelopen week verscheen, geeft journalist Klaas Salverda een toelichting bij zijn boek Testament van de pers en essayeert uitgever Jan Oegema de poëzie van de Zuid-Afrikaanse Antjie Krog: ‘Dankzij Krog kunnen we anno 2016 weer ademhalen. Diep uit ons aller, meest vrouwelijke oor.’
De boekrecensies van Trouw verschijnen elke zaterdag in Letter en Geest, en zijn voor abonnees te raadplegen op trouw.nl. Trouw is te koop bij het Nieuwscentrum.
Tiziano Perez, directeur van het Nederlands Letterenfonds, vertelt over de gang van zaken vóór, tijdens en na de Frankfurter Buchmesse, waar dit jaar de Nederlandse en Vlaamse literatuur centraal staat. '[De] deals worden soms ter plekke beklonken, op de beursvloer of later in de bar. Maar meestal gebeurt dat pas na de beurs. De periode na de Buchmesse is dan ook net zo belangrijk als de voorbereiding ervan. Elk vonkje interesse dat je bij een andere partij hebt gezien, moet je verder aanwakkeren.'
'Waarom zien we uw personages niet door New York lopen,' vroeg Arjan Peters aan Hanya Yanagihara in een interview naar aanleiding van haar bestseller Een klein leven (A Little Life) [leesfragment]. 'Zulke romans bestaan al genoeg. Heel New Yorks is wat mij betreft de gedeelde ambitie van die mannen, hun competitieve aard, het fetisjiseren van succes. Door het weglaten van de buitenwereld vang je de lezers in een klein universum; niets anders doet ertoe dan deze vier personages, die zich bevinden in appartementen, in studio's, in kantoren. Dat is een intieme ervaring, claustrofobisch ook, maar tegelijk krijgt de lezer een nauwe band met hen,' antwoordde de schrijfster.
Remco Campert denkt terug aan de jaren dat hij in Antwerpen woonde en de cafés waar hij af en toe nog een pint drinkt met vrienden zoals Ramsey Nasr, van wie in 2006 Onze-lieve-vrouwe-zeppelin. Antwerpse gedichten verscheen. Nahuiverend van Dimitri Verhulsts Spoo Pee Doo ('Zuipen en muilen als daad van verzet. De schrijver grijpt de terreur aan om een nachtje pierewaaien op te voeren als in liederlijkheid omgezette angst, als koene actie. In zijn ogen moet heel Europa op café - zijn bezopen boekje wordt met veel poeha in vier talen uitgebracht.') las Arjan Peters een dag later de 'puike adviezen' in Over de vijftig tafelmanieren van Bonvesin da la Riva (vertaald door Els Jongeneel). Peters Terrins Yucca [leesfragment] deed Persis Bekkering denken aan de films van David Lynch: 'Het is dapper en uitdagend van Terrin om de lezer zo weinig houvast te geven. Wat echter het meest indruk maakt, is de zindering die in elke scène aanwezig is, een mix van erotische lading en affectiviteit. Yucca blijft geen rationeel ideeënboek, maar raakt je tot in het onderbewuste.'
En nog meer over de Frankfurter Buchmesse door Sterre Lindhout: 'Het hoofdgerecht van de Frankfurter Buchmesse is de handel, om precies te zijn de handel in literaire rechten. Zo'n tweehonderdduizend mensen uit het boekenvak lopen komende week rond in Frankfurt: uitgevers en literair agenten, vertalers maar ook drukkers en zetterijen op zoek naar werk. De professionele beursbezoekers kwamen vorig jaar uit 129 landen. Allemaal komen ze om te werken en te netwerken, vaak tot diep in de nacht ''met in de ene hand een glas en de andere hand een opschrijfboekje'', zegt Job Lisman, hoofdredacteur van uitgeverij Prometheus en al jaren bezoeker van de beurs.'
Peter de Waard is niet echt enthousiast over de in boekvorm gegoten aanklacht tegen het bankwezen van theatermaker George van Houts in Door de bank genomen. De Waard schrijft: 'In het boekje worden de door briljante acteurs als Pierre Bokma en Victor Löw uitgebeelde typetjes node gemist. Tussen die teksten door heeft Van Houts getracht de informatie uit de economieboekjes van toen te verwerken. Het is daardoor een hybride, snel in elkaar gezette en weinig doorwrochte sandwich geworden van gekleurde informatie plus toneelteksten.'
'Zijn boek is verplichte kost voor de partijtop,' schrijft Fokke Obbema over Frank Piekes China. Een gids voor de 21e eeuw. 'Pieke wil niet voorspellen, maar begrijpen - en laat in dit boek dapper de veiligheid van academische specialismes achter zich om het China-debat te verrijken. Dat lukt, want zijn boek bevat een schat aan inzichten', aldus Obbema. Marjan Slob las met plezier De kinderen van de nacht. Over wolven en mensen van Dik van der Meulen: 'Het resultaat, De kinderen van de nacht, biedt een natuur- en cultuurhistorie van de wolf en verslaat Van der Meulens reizen naar wolvenhotspots over de hele wereld. Van der Meulen schrijft zoals een wolf loopt: verend, behendig, effectief. Combineer dat met zijn droge humor en het resultaat is een smakelijk boek, dat weliswaar geen nieuw, baanbrekend inzicht in de menselijke fascinatie voor wolven biedt, maar wel overtuigend getuigt van de betovering die uitgaat van ons enige echte wilde beest.'
'Niet te veel, niet te weinig. Niemand heeft beweerd dat het makkelijk is humor goed te doseren. Misschien is het daarom juist wel de beste manier om serieus schrijverschap te bewijzen,' besluit Bo van Houwelingen haar recensie. Annette Maas' Hier kom ik weg had volgens haar best wat meer humor mogen bevatten omdat het boek thematisch gezien erg serieus is. Martijn Benders' Fliermans Passage bevat daarentegen te veel humor: 'Benders zorgt voor een bewonderenswaardig hoge grapdichtheid, op elke pagina valt wel wat te grinniken. Maar hoe lang blijft dat leuk?' aldus Van Houwelingen. Marcel Hulspas is te spreken over Nir Barams Een land zonder grenzen (uit het Hebreeuws vertaald door Sylvie Hoyinck): 'Baran portretteert zorgvuldig, indrukwekkend. In een zeldzame uitbarsting van frustratie (op pagina 160) spreekt hij van ''twee reusachtige gevangenissen'' waarin de Israëli's Palestijnen hebben opgeborgen. Maar onderweg ziet hij geen boeven of helden. Alleen mensen die gevangen zitten in hun eigen versie van de geschiedenis. Die ook niet weten hoe dit af zal lopen. Een onheilspellend boek.' De nieuwe gedichten van Elly de Waard in In die tijd die riepen bij Maria Barnas precieze beelden op: 'De Waard beschouwt haar omgeving met overgave én wrevel, een combinatie die haar bevreemding gewicht geeft. De overgave is vooral te vinden in de secure en liefdevolle omgang met taal, waarmee precieze beelden worden opgeroepen.'
Jurylid Jean-Pierre Geelen las de vijf genomineerde titels voor de Jan Wolkers Prijs: Botanische revolutie. De plantenleer van Charles Darwin van Norbert Peeters, De grutto van Albert Beintema, Dit is mijn hof van Chris de Stoop, In krabbengang door kreeftenboeken van Alex Alsemgeest en Charles Fransen, Zoektocht naar het paradijs van Arita Baaijens. Baaijens boek vindt hij een 'meeslepende en aanstekelijke beschrijving van een reis vol raadselen, ontberingen en inzichten' en zou graag meer natuurboeken van vrouwelijke schrijvers zien: 'Baaijens is de enige vrouw in de mand vol natuurboeken. Dat kan zo niet langer. Kom op, vrouwen, natuur is niet het domein voor mannen alleen'. (Inmiddels is de winnaar bekend.) En Joost Pollmann spreekt van een 'meester' in zijn recensie over de graphic novel van Max de Radiguès en Wauter Mannaert, Weegee: Serial Photographer: 'De stijl waarin Mannaert het jachtige leven van Weegee heeft getekend, past precies. Z'n lijnen zijn doeltreffend maar laconiek, schijnbaar snel getrokken, en de zwarte partijen heeft hij met een vlot penseel op papier gezet. Geen tijd voor gepietepeuter. Dat wijst op een sterk ontwikkeld vormgevoel, vooral als je kijkt naar Mannaerts vorige grafische roman, El Mesías, die hij in een compleet andere stijl heeft getekend. Stripland België heeft er weer een meester bij.'
In de rubriek 'Kort & goed':
- Paul Onkenhout over Klaas Salverda's Testament van de pers ('De methode van Salverda [met duizend krantenknipsels] is omslachtig, maar blijkt te werken.')
- Rolf Bos' over Anita Terpstra's Samen ('Je zou er het etiket 'on-Nederlands-goed' op willen plakken, ware het niet dat er tegenwoordig veel goede thrillers van vaderlandse bodem komen.')
- Marcel Hulspas over Paul Kalanithi's Als adem lucht wordt ('Het boek leest vlot, zeker. Maar weet niet te boeien.')
- Ranne Hovius over Florian Bolands De ijzeren engel ('Het plot is prima, maar het houdt je geen moment aan je stoel gekluisterd en in die zin schiet het boek als thriller tekort. Het sterke punt van De ijzeren engel is de geloofwaardigheid van de personages en de psychiatrische setting.')
- Stine Jensen over Hygge. De Deense kunst van het leven ('Het is een prachtig idee om een cultuur, land en volk te onderzoeken via een woord dat uniek is voor dat land - vergelijk het bijvoorbeeld met sisu in Finland of duende in Spanje. Wiking heeft een mooi vormgegeven feelgood-boek gemaakt dat je laat ervaren wat hygge is. Maar het is ook een belachelijk nostalgisch boek van een complete Denofiel met oogkleppen.')
En tot slot besteedt Erik van den Berg aandacht aan de omslag van Paulo Coelho's A espiã (De Spion) die er in elke vertaling hetzelfde uitziet.
De boekrecensies van de Volkskrant verschijnen elke zaterdag in Sir Edmund, en zijn te raadplegen op volkskrant.nl/boeken - een selectie is slechts voor abonnees toegankelijk. De Volkskrant is te koop bij het Nieuwscentrum.
Deze week verschenen tweetitels van Fikry El Azzouzi, de roman Alleen zij en Malcolm X, een bewerking van de laatste toespraak van de burgeractivist door El Azzouzi voor KVS Brussel ook als muziektheater gebracht. Lode Delputte sprak de auteur over populisme, radicalisering en over hoop. Die schemert door in Alleen zij, het tragische vervolg op Drarrie in de nacht. ‘Het gaat zoals gezegd over liefde, en liefde verbindt. En er zit ook humor in, het beste medicijn tegen de existentiële pijn,’ zegt de auteur.
Jamal Ouariachi, fan van het eerste uur, herlas American Psycho en vraagt zich af of de cultklassieker na 25 jaar zijn zeggingskracht heeft behouden. intussen is Bret Easton Ellis voor Ouariachi samen met filmmaker Tarantino doorgeslagen naar een kunstopvatting waarin geweld volkomen betekenisloos is. Het werk is slimmer dan de auteur stelt Ouariachi want: ‘Juist als je het geweld in American Psycho serieus neemt, ontstaat er ruimte voor manieren van lezen waardoor het boek in onze tijd overeind blijft. Manieren van lezen die geen ontsnappingsclausules bieden.’
Columniste en auteur Heleen Debruyne is niet zo optimistisch over de kwaliteit van de seksuele opvoeding op school die Goedele Liekens prijst in Help, mijn kind denkt aan seks! maar erkent dat de seksuologe aarzelende ouders met dit boek prima begeleidt. En Aleid Truijens schrijft over Een varend eiland [leesfragment], de verzamelde brieven van J. Slauerhoff; het stuk stond eerder in de Volkskrant. Theoloog en kerkhistoricus Jürgen Mettepenningen vindt een recensie niet de plaats om een polemiek te starten met Etienne Vermeersch over zijn verwerpen van het christendom in Over God. Maar het boek noopt de theoloog tot de vaststelling dat ‘net zoals geloven ook niet-geloven meer moet zijn dan een rationele oefening’. Dirk Leyman vond in Mensen zonder uitstraling [leesfragment] best wel enkele taferelen waarin Jente Posthuma ‘haar laconiek observatievermogen botviert en uitpakt met dead-pan humor’ maar stoort zich aan de ‘naar anorexia neigende, stakerige frasen’ van de debutante.
Opgesomd in In een notendop
- Herfst [leesfragment] van Karl Ove Knausgård
- Ons soort mensen [leesfragment] van Juli Zeh
- Afscheidstournee van Vrouwkje Tuinman
- Het duel van David Grossman
- Zussenboek van de filosofen en schrijvers Lotte en Stine Jensen
- Los. Hoe ik mezelf terugvond in trailrunning van correspondent en loopenthousiast Diederik van Hoogstraten.
De boekrecensies van De Morgen verschijnen elke woensdag in de bijlage Boeken. De Morgen is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
De confrontatie met de nagelaten brieven van haar oma zette de Duitse tekenares Barbara Yelin er toe aan haar leven voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog te onderzoeken en resulteerde in de striproman Irmina. Een volgens Toon Horsten imponerend werk over de vraag waar onschuld ophoudt en schuld begint.
De extreem gedetailleerde manier waarop Hanya Yanagihara fysieke pijn en mishandeling beschrijft in Een klein leven [leesfragment] hebben ook een autobiografische achtergrond leren we uit het gesprek van Kathy Matthys met de auteur: ‘Ik vind het jammer dat we terugschrikken van alles was lichamelijk is. Ik wilde dat fysieke juist laten zien. Mijn vader was dokter en bij ons thuis lagen er overal boeken over de manier waarop het lichaam uit elkaar valt, dan wel herstelt.’
In Hollywood Boulevard. Een eeuw filmsterren zoomt Standaardjournalist Steven De Foer in op veertig filmsterren, Ruben Mooijman vond het een heerlijke bron van anekdotes, verstoken van elke vorm van hoogdravendheid. John Vervoort las Black Heart, het laatste deel van de Zuid-Afrikaanse misdaadtrilogie van Mike Nicol, en stelt: ‘[hij] heeft het genre zuurstof en een nieuwe standaard gegeven’. Peter Jacobs wijst op het dwingende karakter van Joseph Roths essay Joden op drift, Marc Reynebeau signaleert een nieuwe editie van Music-Hall, het debuut van Paul van Ostaijen, bezorgd door Matthijs de Ridder, en Marijke Arijs schrijft kort over ‘de razend interessante denkoefening’ 2084 [recensie] van Boualem Sansal.
Tom Naegels vindt dat Tom Wolfe zich serieus vertilt in zijn essay Het koninkrijk van de taal en is niet te spreken over de manier waarop hij Darwin en Chomsky afserveert. ‘Het is het duizelingwekkend brede interesseveld en zijn vermogen om schijnbaar totaal gescheiden universums die Cole sinds zijn plotloze debuutroman Open stad tot een chou van de hedendaagse literatuur hebben gemaakt,’ merkt Jan Desloover op in zijn stuk over Vertrouwde en vervreemde dingen [Engels fragment | Nederlands fragment | recensie | toelichting door de vertaler]. De recensent vond parels in de 55 essays, maar niet alle stukken hebben urgentie: ‘Hij kan heel veel onderwerpen aan, niet alles. Laten we dat een troost noemen.’
De boekrecensies van De Standaard verschijnen elke vrijdag in de bijlage De Standaard der Letteren. De Standaard is ook te koop - op dezelfde dag - bij het Nieuwscentrum.
'Ferrante flikt het wéér,' aldus de eerste pagina van NRC Boeken vandaag. Joyce Roodnat kent Het verhaal van het verloren kind [leesfragment] vijf ballen toe. En Toef Jaeger spreekt naar aanleiding van het verschijnen van de memoire Tenzij de vader met Karin Amatmoekrim [leesfragment]. 'De vanzelfsprekendheid waarmee witte auteurs hun werk als iets universeels neerzetten, of als neutraal of als a-politiek is ongelofelijk. De vanzelfsprekendheid begint een klein beetje af te brokkelen, maar de macht en de invalshoek blijven wit,' zegt Amatmoekrim onder meer in het interview. Rob van Essen bespreekt De klerk Bartleby van Herman Melville. '[W]at een verhaal,' merkt hij op. 'Iedereen moet het lezen' Auke Hulst bespreekt daarnaast Nathan Hills De Nix. 'Het is vermakelijk en vlot geschreven […] maar wel in een idioom dat we van commerciële literaire fictie kennen. Zoals ook alle losse eindjes volgens commercieel procedé keurig aan elkaar zijn geknoopt. Dat maakt het een geramde hit, goed voor vele uren leesplezier, maar ook rijp voor de vergetelheid,' aldus Hulst.
Van Sjoerd de Jong, Jan Vollaard, Robbert-Jan Henkes en Erik Bindervoet stukken over Nobelprijswinnaar Bob Dylan. Bernard Hulsman recenseert Martin Bossenbroeks Fout in de Koude Oorlog. Nederland in tweestrijd, waarin deze 'op een knappe, caleidoscopische manier' de levensbeschrijvingen van Joseph Luns en Joris Ivens verweeft 'met wat hij "close-ups" en "panorama's" noemt van de algemene politieke ontwikkelingen en de veranderende opvattingen over "goed" en "fout" tijdens de Koude Oorlog'. Michel Krielaars las verder David Satters The Less You Know, The Better You Sleep. 'De gebeurtenissen die hij behandelt zijn in grote lijnen bekend, maar door zijn aanpak krijg je er toch een scherpere kijk op,' stelt Krielaars. Toon Beemsterboer dan, hij bespreekt Erdogan in een notendop van Joost Lagendijk. 'Lagendijk schetst een afgewogen beeld van Erdogan. Hij heeft waardering voor zijn charisma, zijn politieke instinct en zijn daadkracht. Maar hij oordeelt hard over zijn toenemende machtshonger,' lezen we in het stuk. Rob Hartmans wijdt een artikel aan Biancamaria Fontana's biografie Germaine de Staël. 'Fontana […] laat in Germaine de Staël zien dat in ieder geval haar politieke ideeën veel interessanter en belangwekkender zijn dan werd aangenomen,' schrijft Hartmans. En Hans Steketee noemt Het getij van Hugh Aldersey- Williams 'een wervelende biografie van "de machtigste kracht op aarde"'.
De boekrecensies van NRC Handelsblad verschijnen elke vrijdag in Boeken, en zijn voor abonnees te raadplegen op Nrc.nl. NRC Handelsblad is te koop bij het Nieuwscentrum.
Caroline van Keeken sprak Graeme Simsion naar aanleiding van het verschijnen van The Best of Adam Sharp (Het beste van Adam Sharp): 'Wat vindt u van schrijvers als Zadie Smith die tegen het vooraf uitdenken van een plot zijn?' 'Die liegen. Echt, dat is utter garbage. Ik denk dat ze het stiekem allemaal doen. Het klinkt natuurlijk romantischer om te zeggen dat het allemaal tot je komt. Ach misschien werkt het voor Zadie. Maar dit soort dingen wordt vaak geroepen om onduidelijkheid over het maakproces te creëren.'
En Maarten Moll interviewde Richard Russo, wiens roman Nobody's Fool uit 1993 nu is vertaald door Kees Molema als Niemands gek: 'Ik ben geen vertical writer. Zo'n schrijver concentreert zich op een paar personages en gaat heel diep met ze. Als ik een personage verzin, zie ik meteen zijn broer, de vrouw die hij trouwde, buren, het stadje, de winkels en ga zo maar door. Ik hou van het breed uitwaaierende. Ik hou de teugels niet strak, ik geef ruimte aan mijn verbeelding.'
Recensies. Dieuwertje Mertens looft de nieuwe Margriet de Moor, Van vogels en mensen [leesfragment] ('Daar blinkt De Moor in deze roman in uit: het onnadrukkelijk en liefdevol portretteren van mensen en de manier waarop zij hun leven leiden.'), en Hans Renders is ook enthousiast over Luc Panhuysens Oranje tegen de zonnekoning. De strijd tussen Willem III en Lodewijk XIV om Europa [leesfragment] ('Met dit dubbelportret heeft hij de levens van Lodewijk en Willem in een schitterend Europees perspectief gezet.').
En vier kortere besprekingen:
- Dries Muus las Elena Ferrante, Het verhaal van het verloren kind [leesfragment]: 'Ferrante wekt succesvol de illuisie dat ze chaos presenteert. Maar daarachter zit een strak aangelijnd verhaal, met een perfect, tegelijk open en gesloten slot, dat prachtig teruggrijpt op de allereerste hoofdstukken.'
- Joukje Akveld las Dolf Verroen, Kijken naar anderen: 'Een schriftje waarin Verroen herinneringen ophaalt, met een ontwapenende eerlijkheid maar ook met een scherp pennetje en een paar fijne onthullingen.'
- Arie Storm las J. Slauerhoffs Een varend eiland. Brieven, gekozen, bezorgd en geannoteerd door Hein Aalders [leesfragment]: 'Het zijn die observaties, gedachten en overwegingen die sjeu geven aan deze collectie, waar je beslist even in moet komen.'
- Joukje Akveld las Anna Woltz' Alaska: 'Kinderen vinden haar boeken grappig en spannend, volwassenen roemen haar levensechte personages, de onalledaagse avonturen en de sprankelende stijl. [...] Anna Woltz schrijft lievelingsboeken. Alaska is daarin geen uitzondering.'
De boekrecensies van Het Parool verschijnen elke donderdag in PS. Het Parool is te koop bij het Nieuwscentrum.
In Elsevier kijkt Joppe Gloerich vooruit naar de Buchmesse (de Lage Landen zijn eregast), en vooral terug naar hoe de boeken van Van Eeden, Carmiggelt, Bruna, De Hartog, Mulisch en Koch in het buitenland ontvangen werden. 'Voor Nederlandse auteurs met internationale ambities leiden alle wegen langs Duitsland,' merkt hij op.
En Irene Start las de nieuwe Dimitri Verhulst, Het leven gezien van beneden ('Ondanks de zware materie is de toon licht, waardoor deze geschiedenisles hoog scoort op entertainment.') en Simon Rozendaal las René Kahns Op je gezondheid? Over de effecten van alcohol ('Tot op zekere hoogte overtuigend.').
Elsevier verschijnt elke donderdag en is voor abonnees toegankelijk via weekblad.elsevier.nl. Elsevier is te koop bij het Nieuwscentrum.
Deze week in De Groene Amsterdammer:
- Cyrille Offermans over László Krasznahorkai, De melancholie van het verzet ('een fantastisch boek, met niets in het Nederlands vergelijkbaar') [leesfragment]
- Christiaan Weijts over Cees Nooteboom, 533. Een dagboek ('uitzonderlijk sterk') en Monniksoog. Poëzie ('een lang, meditatief relaas in 33 gedichten […] in een toon die perfect zuiver is')
- Piet Gerbrandy over Tomas Lieske, Daedalea ('Lieske laat opnieuw zien dat poëzie van levensbelang is')
- Christophe van Gerrewey over Herman Melville, De klerk Bartleby (‘Het is fantastisch dat het verhaal van Melville weer breed beschikbaar is’)
- Pieter van Os over Johan Cruijff en Jaap de Groot, Mijn verhaal ('De grote vraag die Mijn verhaal opwerpt is […]: wat als iemand anders de stem van de meester had doorgegeven aan het nageslacht? We zullen het niet weten, maar we zullen zeker een paar mooie citaten gemist hebben. Want dat heeft De Groot altijd goed gekund, de woorden van Cruijff zo weergeven dat het cruijffiaans intact blijft zonder dat het belachelijk wordt.')
De Groene Amsterdammer is elke woensdag al te koop bij het Nieuwscentrum. Athenaeum Boekhandel verzorgt de boekverkoop voor de website van De Groene.
